Het leven is een strijd

Rêve heeft een broer, Justin. Hij is achttien en zit samen met haar op de universiteit. Rêve zit in het tweede jaar en geniet van het studentenleven. Maar Justin – in het eerste jaar – heeft een heel ander karakter en ondervindt wat problemen.
Op een avond gaat Rêve met haar vrienden naar een feest. Op het laatste moment nodigt ze ook haar broer uit. Vooraf spoort ze hem aan om drugs te nemen. Justin raakt niet voorbij de portier van de dancing en Rêve staat voor de keuze: ze gaat binnen en laat haar broer bij de ingang achter.
En dan slaat het noodlot toe. Justin is van een brug in het water gestort. Bij aankomst in het ziekenhuis was hij al overleden. Volgens Rêve is het een ongeluk. Justin heeft nooit de intentie gehad zelfmoord te plegen maar onder invloed van de drugs en een bad trip is hij psychotisch geworden.
Na de begrafenis maakt ze een heel moeilijke tijd door. Verteerd door schuldgevoel kan Rêve niet zomaar met haar leven doorgaan. Ze verwaarloost haar studies en spijbelt veel om in de stad rond te dwalen en in het park te zitten. Op haar omzwervingen maakt ze kennis met een oorlogsveteraan. Na eindeloze wandelingen en veel gepieker tekent ze voor het leger. Ze hoopt dat die haar zal bieden wat ze nodig heeft om door te gaan. Ze wil vluchten voor de schuld, de schaamte, de verveling en de fouten die allemaal samen haar oude leven vormen. En ze moet haar ouders ontwijken. Het is genoeg geweest. Nu wil ze sterk worden, boete doen en zichzelf reinigen. Misschien doet ze het ook voor Justin. Hij was immers een voorstander voor een interventie in Syrië om de burgers daar tegen radicaalislamitische strijders te beschermen.
Rêve wordt opgeleid tot soldaat.

“Ik was niet langer een vrouw, zelfs niet langer een mens. […] Er bestond geen individuele ik meer, de Rêve van vroeger was verdwenen, opgelost in het geheel, zoals een ontbonden lichaam in de aarde. Ik was herboren als soldaat Chaulk en met een onzichtbare navelstreng zat ik vast aan Frank en via hem aan Tomen Michael en Ronald en Dennis en Roosevelt.”

De eerste dag wordt Frank haar als buddy toegewezen. Van dan af zijn ze verantwoordelijk voor elkaars welzijn en veiligheid.
Rêve wordt ingedeeld bij de ‘Combat Search, operatie Enduring Liberties’ en uitgezonden naar Rojava in Noord-Syrië.
Haar diensttijd slokt haar zo volledig op dat alles van haar vroegere leven mistig wordt. Ze kan zich nog nauwelijks voorstellen hoe slecht ze zich toen voelde. De oorlog is zeker een hard en gevaarlijk leven maar in Syrië voelt ze zich vaak echt gelukkig.

“Ik leidde er een leven dat duidelijke regels kende die, als je ze maar zo secuur mogelijk volgde, ruimte schepten voor een betere versie van mezelf. Ik was nodig, in Syrië, ik dééd iets – iets dappers en gevaarlijks zelfs – en ik deed het precies zoals ik geleerd had en Roosevelt zei dat ik ballen had en Frank zei dat ik beter schoot dan de rest en voor het eerst in mijn leven mocht ik mezelf.”

De hechte kameraadschap die Rêve voelt voor de manschappen van haar eenheid betekent alles voor haar. Frank heeft haar ook een heel nieuw inzicht bezorgd over de omstandigheden rond Justins overlijden. Waarom gaat ze ervan uit dat Justin een bad trip had?
Al met al lacht het leven haar weer toe maar ook dit geluk mag niet blijven duren…

Roanne van Voorst gebruikt een vlotte, natuurlijke, hedendaagse en toegankelijke taal, opgesmukt met originele, trefzekere beeldspraak en. Haar dialogen zijn uit het leven gegrepen.
Het verhaal is vernuftig opgebouwd. De lezer wordt verleid om steeds voort te lezen doordat de hele waarheid lang wordt achtergehouden. Fieten worden maar met mondjesmaat op strategische momenten vrijgegeven. Tempo en spanning worden doorheen de roman onderhouden en de lezer nadert, via verwachte en onverwachte, verrassende plotwendingen, de apotheose.
Het boek is geschreven in het ik-perspectief. Door hiervoor te kiezen weet de auteur de lezer dicht bij het verhaal te betrekken. Je kan je in het verhaal inleven en meeleven met dat wat het hoofdpersonage allemaal overkomt. De ik-figuur vervult haar rol als verteller meer dan uitstekend. Roanne van Voorst maakt van Rêve meer dan het hoofdpersonage, ze heeft echt een mens van vlees en bloed gecreëerd.
Het verhaal wordt geloofwaardig neergezet. Ondanks het feit dat het meegemaakte verlies voor de hoofdpersoon groot is blijft de roman overtuigen. Locaties en situaties komen tot leven, het karakter van de protagonist wordt redelijk goed uitgewerkt. Het boek behandelt heel wat emoties maar wordt toch nergens sentimenteel of melodramatisch. De kracht waarmee ze beschreven zijn zorgt ervoor dat je als lezer onvoorwaardelijk meegaat in de loop van de gebeurtenissen, dat je mee treurt.
Het is ook een actuele roman. Onderwerpen als asielzoekers, oorlog, vluchtelingenbeleid en andere thema’s die dicht bij ons staan, komen aan bod. Deze onderwerpen maken het boek maatschappelijk relevant en stemt tot nadenken.
Het wordt een wervelend, onthutsend verhaal over afscheid, verlies, verdriet, gemis, over kameraadschap, eenzaamheid en angst voor het onbekende.
Roanne van Voorst weet hoe ze een verhaal moet vertellen. Ze heeft hier een stem opgetekend die niet vaak gehoord wordt, die van de soldaat en haar verhaal is gebaseerd op getuigenissen van militairen. De voor- en achterflap scheppen hoge verwachtingen die allemaal waargemaakt worden.
Roanne van Voorst is antropoloog en schrijver van fictie en non-fictie. In 2010 debuteerde ze met ‘Jullie zijn anders als ons. Jong en allochtoon in Nederland’. In 2014 promoveerde ze cum laude aan de Universiteit van Amsterdam. In 2015 kwam haar eerste roman ‘De verhuizing’ uit. Haar non-fictie boek ‘De beste plek ter wereld – Leven in de sloppen van Jakarta’ verscheen in 2016. ‘Lief van je’ is haar tweede roman.