Een meeslepend geschreven verhaal waar meer uit te halen viel

De Engelse oud-lerares Emma Carroll (1970) heeft in eigen land al een dozijn kinderboeken op haar naam staan, waarvan er in de laatste drie jaar inmiddels twee naar het Nederlands zijn vertaald. De meest recente is Wolkenjagers, vertaald door Marije Kok. Carroll schrijft historische jeugdromans, voornamelijk voor de leeftijd van 10 tot 12 jaar. In Wolkenjagers raakt een jonge dievegge betrokken bij de race om de allereerste ballonvaart.

Ekster wordt door een onbekende vrouw ingehuurd om een kist te stelen in het huis van de Montgolfiers. Deze rijke, Franse familie blijkt bezig te zijn met het uitvinden van de luchtballon, en de Engelsen liggen niet ver achter hen. Door een bijzondere samenloop van omstandigheden – die te maken heeft met een testvlucht en de aan hoogtevrees lijdende zoon des huizes – wordt Ekster als hulp in de huishouding opgenomen in de familie. Het duurt niet lang voor iedereen afreist naar Versailles, waar de Montgolfiers hun eerste testvlucht zullen houden in de tuinen van de koning.

Met de uitvinding van de luchtballon stipt Carroll een stukje geschiedenis aan dat bij de meeste lezers niet zo bekend zal zijn. Het gegeven lijkt zelfs verzonnen – de eerste testvlucht werd namelijk gemaakt met een schaap, een haan en een eend – maar is dat niet, zoals Carroll ook in haar nawoord vertelt. De auteur gaat niet diep in op de familieomstandigheden van de Montgolfiers, maar lijkt zich in de basis niettemin aardig aan de historische feiten te houden.

Haar hoofdpersonages Ekster en Pierre zijn wel aan haar eigen fantasie ontsproten, en de weg die ze afleggen richting die eerste testvlucht is dat ook. Daar weet Carroll aardig wat te laten gebeuren en aan spanning ontbreekt het dan ook niet. Niet alleen wordt Ekster belaagd door de vrouw die wil dat ze de kist steelt, iets dat haar steeds meer tegen gaat staan, ook liggen er Engelse spionnen op de loer, worden ze overvallen en zelfs in de koninklijke kerkers gegooid. Uiteindelijk belanden ze zelf ook in de luchtballon, en voel je mee met Eksters enorme gevoel van vrijheid en Pierres verwondering.

Het is daarom jammer dat deze invoelende auteur moeite heeft haar verhaallijnen op een betekenisvolle manier tot een afgerond einde te brengen. De spionnen blijken uiteindelijk vooral paranoia te zijn, de kinderen komen wel erg makkelijk het paleis in en uit en achterdochtige vermoedens slaan al snel om in vriendschap en vertrouwen. Carroll gooit veel lijntjes uit, maar raakt daarna ook zelf kwijt waar ze op moet focussen.

Carroll zorgt op het hoogtepunt voor een twist die de jonge lezer niet snel ziet aankomen, maar gaat daarmee niet de diepte in waar op wordt gewacht. Met name voor de leeftijdsgroep valt er juist in deze ontwikkeling erg veel te behalen. Helaas onthult Wolkenjagers alleen, en het verhaal gaat vervolgens verder zonder er echte consequenties aan te verbinden. Dat laat de lezer wat onbevredigd achter bij het dichtslaan van het boek. Erop terugkijkend lijkt Carroll dan ook te veel te hebben willen doen, waardoor ze geen plaats laat voor een bevredigende afronding.

Dat komt deels omdat ze al van begin af aan besluit de haar gegeven ruimte niet te gebruiken om de personages uit te diepen. Wel heeft Ekster een rijk gevoelsleven en is ze duidelijk omlijnd, en ook Pierre krijgt aardig de aandacht. Hij biedt Ekster tegenwicht, waardoor hun momenten samen het meest spreken. De nevenpersonages blijven echter vlak, waarbij Carroll wel hint naar een rijker innerlijk leven, maar het niet toont. Daardoor komt ze in het nauw bij de afronding, en komt de ontknoping niet zo goed over als ze zou willen.

Al met al is Wolkenjagers een fijn te lezen historisch verhaal, met veel vaart en actie. Het is meeslepend geschreven, al bekruipt de lezer uiteindelijk het gevoel dat er meer uit te halen viel wat betreft de personages en de afwikkeling. Emma Carroll heeft een prettige schrijfstijl, en weet in Wolkenjagers wel degelijk haar creativiteit en speelsheid te tonen.