Humor compenseert voorspelbaarheid

Siggi de Viking woont met zijn familie en vrienden op Vikingeiland, waar nooit iets spannends gebeurt. Een geheimzinnige vloek zorgt er namelijk voor dat niemand van het eiland kan vertrekken. Tot Siggi op een dag een vergeten runenschrift ontdekt en stukje bij beetje weet te ontcijferen. Als de klunzige slaven Slungel en Sip de boel maar niet weten te saboteren…  

De vloek van Freya is het eerste deel van de serie over Siggi & de Vikingen van Elisabeth Mollema, gericht op kinderen van 8 jaar en ouder. Hierin leren zij Siggi kennen als een verlegen, maar slimme jongen die opgroeit bij zijn oom en tante. De verhaallijn is eenvoudig en eigenlijk weinig verrassend: de Vikingen willen van het eiland af, maar daarvoor moet eerst de vloek worden opgeheven. Om dat te doen, moet Siggi het runenschrift ontcijferen, maar de slaven Slungel en Sip maken het hem moeilijk. Steeds als Siggi een stapje dichterbij lijkt te komen, gebeurt er iets waardoor zijn zoektocht weer even spaak loopt. Door de voorspelbaarheid hiervan en de weinig inventieve manieren van Slungel en Sip om Siggi te dwarsbomen, moet dit boek het niet per se hebben van de verhaallijn.

De humor die in het boek verwerkt is, weet dat gelukkig te compenseren. Siggi wordt omringd door allerlei grappige personages met bijzondere hobby’s, zoals oom Knut, die graag varkens optilt, en tante Brunhilde, die kettingen maakt van gedroogde insecten. Die hobby’s komen overal in het boek terug op zowel verwachte als onverwachte momenten, waardoor het heel komisch wordt. Vooral de conversaties tussen Slungel en Sip, die zich onderling beklagen over hun bestaan als slaven, geven een luchtige en grappige toon aan het verhaal.  

Een leuke aanvulling op dit boek zijn de vele illustraties die erin verwerkt zijn. Wanneer je het boek openslaat, stuit je meteen op een tekening van Vikingeiland, zodat je direct een beeld hebt bij het verhaal. De illustraties, die soms tussen de tekst door staan en soms twee volledige pagina’s vullen, zijn een fijne afwisseling en een goede aanvulling op de tekst. Zeker voor kinderen zal het verhaal er meer door gaan leven. Grotere lappen tekst worden regelmatig onderbroken door een tekening van een varkentje, waardoor de tekst een stuk makkelijker leest. De letters hebben een prettige grootte, zodat het boek makkelijk (voor) te lezen is.    

Het taalgebruik in het boek sluit prima aan bij de doelgroep. Af en toe komt er een ingewikkelde of lange zin in voor (zoals “Siggi klimt in de boot en slaat een met zeehondenvet doordrenkte katoenen doek op”), maar de meeste zinnen zijn niet al te complex en goed begrijpelijk voor jonge kinderen. Er wordt geen gebruik gemaakt van hippe, moderne taal, dus over tien jaar is het boek nog net zo leuk om te lezen.  

Al met al is De vloek van Freya een prima eerste deel van een nieuwe reeks. Wie houdt van een beetje spanning en humor, zal met plezier in dit avontuur duiken. De afloop van het boek mag misschien niet al te verrassend zijn, de vraag wat het volgende deel zal brengen is dat des te meer.