Teleurstellend thrillerdebuut

Amber Patterson is haar armoedige leventje zat. Het is tijd om de rijkdom, macht en succes waar ze al jarenlang van droomt op te eisen. Met een hoop gewetenloze leugens en bedrog weet ze zich het perfecte leven binnen te wurmen van de prachtige Daphne Parrish en haar steenrijke zakenman Jackson. Ambers doel: de nieuwe Mrs. Parrish worden en de rest van haar leven baden in centen en weelde. Maar dan blijkt dat niet alles zo perfect is als het lijkt…

De recensies op de cover van Het perfecte leven van mevrouw Parrish liegen er niet om. Op de voorkant prijken de lovende woorden “een verslavende thriller” van niemand minder dan thrillerfenomeen Karin Slaughter, en ook op de achterkant jubelen de recensies onder andere: “De beste psychologische thriller die je dit jaar zult lezen” en “(…) met een spannende twist aan het eind”. Hoge verwachtingen dus voor deze debuutthriller van de zussen Lynn en Valerie (ofwel Liv) Constantine. Dat pakt in dit geval niet al te gunstig uit.

Wie de definitie van het woord ‘thriller’ zoekt op internet, komt in alle gevallen minimaal het woord ‘spanning’ tegen. Helaas is er van spanning weinig sprake in dit debuut. Het boek bestaat uit drie delen, waarvan deel één het halve boek in beslag neemt. We lezen daarin hoe het Amber Patterson lukt om een vriendschap te sluiten met Daphne en deze langzaam van haar troon te stoten. De gezusters Constantine brengen daarin tot vervelens toe het contrast in beeld tussen het poeslieve, geacteerde gedrag en de kwaadwillende gedachten van Amber. Ze wordt daarbij zo onsympathiek neergezet, dat je je afvraagt hoe ze het voor elkaar krijgt om überhaupt iets aardigs uit haar mond te krijgen.

Tot zover dus weinig spanning te ontdekken. In het tweede deel volgt een perspectiefwisseling. Op zich interessant, maar daarop volgt ook meteen de twist in het verhaal die helaas al op de cover wordt weggegeven: “Soms weet je precies wat je wilt… tot je het krijgt.” Mocht die zin je nog niet genoeg informatie hebben gegeven, dan haalt de beginzin van dit tweede deel alle suspense alsnog genadeloos onderuit. De vraag die in het hele boek centraal staat, is dan ook eerder ‘hoe’ in plaats van ‘wat’ en daarmee laten de Constantines een flink stuk spanning liggen. Zonde.

Ook over de geloofwaardigheid van het verhaal valt behoorlijk te twisten. Amber kronkelt zich overal wel érg moeiteloos tussendoor, zoals ze zelf ook herhaaldelijk concludeert: “Ze kon nauwelijks geloven hoe snel Daphne haar accepteerde”. Als blijkt dat iedereen er zijn eigen verborgen agenda op nahoudt, gaan waarheid en leugens op een verwarrende manier door elkaar lopen. De uitgelichte karaktertrekken van de hoofdpersonages (zoals Ambers irritaties en afgunst) stroken regelmatig niet met hun handelen (zoals de oprechte dankbaarheid van Amber voor het kerstcadeautje van een collega). Daardoor ga je als lezer vraagtekens zetten op plaatsen waar dat niet de bedoeling is.

Bijzonder lovend kun je deze recensie dan ook niet noemen, maar dat komt vooral doordat het boek als thriller is uitgegeven. Op een luie middag aan het strand zou het je zeker wat leesplezier kunnen bieden naast al je andere chicklits. Het verhaal is best vermakelijk en leest vlot weg. Maar een beetje thrillerlezer verwacht toch echt een stuk meer van een debuut dat het stempel ‘verslavende thriller’ krijgt van de Queen of Crime herself.