Mooi geïllustreerd verhaaltje over vriendschap

Bij prentenboeken is het vaak zo dat de illustraties de aankoop bepalen. Vind je een bepaalde stijl niet mooi, dan kan het verhaal nog zo origineel of mooi verzonnen zijn, je laat het boek toch in de winkel liggen. Omgekeerd is het anders: als een boek mooi is vormgegeven, neem je het verhaal soms op de koop toe. Dat laatste is het geval bij het boek Ik ben je mama niet, waar de glansrol duidelijk is weggelegd voor de illustraties en het verhaal een bescheiden bijrol inneemt.   

Eekhoorn Otto woont in zijn eentje in een grote boom, tot hij op een dag een groene bol met stekels voor zijn deur vindt. Er zit een wit en harig wezentje in dat ‘mama’ naar hem roept. Otto neemt hem tijdelijk in huis en start een zoektocht naar de moeder van het wezentje, dat intussen groter en groter groeit. De moeder is nergens te vinden en het wordt steeds krapper in het kleine eekhoornhuisje. Hoe moet dat nu verder…  

Ik ben je mama niet is met zijn verhaal van 64 pagina’s een verrassend dik prentenboek. Er is veel ruimte genomen om het verhaal uit te beelden. De Canadese illustratrice en schrijfster Marianne Dubuc speelt in dit boek veel met de lay-out. De ene keer kiest ze voor omkaderde platen met de tekst eronder, dan weer voor een spread zonder tekst. Soms plaatst ze verschillende tekeningen op één pagina, soms plaatst ze rechts de illustratie en links de bijbehorende tekst op een verder leeg, wit blad. Het geeft een speels effect dat het boekje interessant houdt. Dubuc werkt veel met rustige kleuren, die de natuurlijke omgeving mooi weerspiegelen.  

Het verhaal zelf is zoals gezegd niet al te spannend. Hoewel Otto er al vanaf het begin niets voor voelt om het witte wezentje – dat alleen ‘Pioe’ kan zeggen – te houden, ligt het nogal voor de hand dat zij uiteindelijk goede maatjes worden. Wel werkt Dubuc slim met een aantal elementen die kinderen vaak heel grappig vinden. Het wezentje dat elke keer een stukje groter groeit zal de meeste kinderen elke keer dat het ‘pioe!’ roept weer aan het lachen maken. Het zelfverzonnen beestje ziet er aandoenlijk en een beetje onbeholpen uit, waardoor het veel kinderen zal aanspreken. Ook zit er een stukje spanning in wanneer er op het einde even gevaar dreigt voor Otto. Gelukkig behoedt Pioe hem ervoor te eindigen als hartige snack.  

Al met al is Ik ben je mama niet een weinig verrassend, maar fijn voorleesboek. Leuk om zelf te kopen, maar door zijn handzame formaat, het grote aantal pagina’s en het vriendelijke verhaaltje ook een heel geschikt cadeautje.