Prachtig geschreven, beeldend avontuur

Lampje is het debuut van Annet Schaap, bekend van haar werk als illustratrice van bijvoorbeeld de ‘Hoe overleef ik…’-serie van Francine Oomen. Haar avontuur over het dappere meisje Lampje is zó beeldend, dat het bijna leest als een illustratie. Een verhaal dat je werkelijk van de eerste tot de laatste pagina prikkelt en nieuwsgierig houdt.  

Lampje woont samen met haar vader in het huis naast de vuurtoren. Iedere avond beklimt ze de 61 treden naar de top van de vuurtoren om het licht aan te steken. Maar op een stormachtige avond zijn de lucifers op en lukt het Lampje niet om de vuurtoren op tijd aan te steken. Dat is het begin van een bijzonder avontuur voor Lampje, waarin geheimzinnige zeewezens, nieuwe vrienden en het monster van het Zwarte Huis allemaal een rol spelen.  

Annet Schaap heeft met Lampje een sterk en sprookjesachtig verhaal neergezet. Lampje ontmoet een wezen dat anders is dan zij, maar tegelijkertijd ook een hoop overeenkomsten heeft. Beiden hebben ze geen moeder in hun leven en voldoen ze niet aan de verwachtingen van hun vader. Toch zetten ze door, weten ze hun angsten en onzekerheid opzij te zetten en vinden ze uiteindelijk allebei hun weg in een avontuur dat afwisselend spannend, surrealistisch en hartverwarmend is.  

Hoewel het verhaal al goed in elkaar zit, ligt de grootste kracht van het boek vooral in de manier waarop het wordt verteld. Schaap weet Lampjes emoties heel puur neer te zetten. Lampje voert veel gesprekken in haar hoofd, soms met zichzelf, soms met haar overleden moeder die haar toespreekt, soms met de zee of de wind. Je krijgt daardoor niet alleen letterlijk een kijkje in haar hoofd, maar door dingen als de zee en de wind een stem en een soort karakter te geven, wordt het verhaal ook nog eens heel beeldend. 'Het water ligt bladstil in de baai, alsof het zich een beetje schaamt.' Je kan het je meteen voorstellen.    

Daarnaast weet Schaap heel veel dingen prachtig te omschrijven. Emoties worden niet benoemd maar zo omschreven dat je ze meteen voelt, waardoor ze veel sterker worden, zoals angst: '…, hij knijpt zijn ogen dicht alsof hij een nest gifslangen in zijn armen houdt.' De gedachten in het boek zijn ook echt die van een kind. Als haar vader boos op haar is, wacht Lampje “tot haar vader zijn gewone ogen terugkrijgt en haar weer kan zien.” En als ze vroeger mist, weet het dappere meisje toch in het heden te blijven: 'Weet je wat het is met vroeger, fluistert de hele wereld in haar oor. Het is voorbij.'   

Natuurlijk voegt Schaap ook in haar eigen boek illustraties toe. Het is een ideale combinatie: doordat Schaap zowel de tekst als de illustraties maakte, geven de illustraties exact weer wat in de tekst omschreven wordt. Naast de vijf spreads (en een aanvullende illustratie) begint ieder hoofdstuk met een subtiel schelpje. De stijl van Schaap past ook bij het avontuurlijke en sprookjesachtige van het verhaal.

Conclusie: Lampje is een boek dat ontzettend de moeite waard is om te lezen. Het enige nadeel is eigenlijk dat je na dit boek nog geen andere avonturen van Schaap in kan duiken. Maar wie weet komt daar nog verandering in!