Lezersrecensie
Je mag er zijn.
“Lichter” is een roman door Elje van Turennout geschreven, het is haar debuut.
Norah staat aan de oever van een snelstromende rivier, het is in die laatste dagen van het jaar ijzigkoud. Norah weet niet hoe ze moet leven, ze is bang en ze denkt: “dit koude water is de snelste manier om van de aarde naar de hemel te gaan”.
Maar wil Norah wel dood, of gewoon een ander leven?
Een onzichtbare hand maakt dat ze zich van het water keert, ze gaat naar binnen daar waar een bijeenkomst is.
Het is een aangrijpend begin en zo beeldend beschreven dat je de koude en de wanhoop van Norah voelt.
Dit boek gaat over existentiële vragen, wie ben ik, mag ik zijn zoals ik ben, er is angst om te leven.
Het gaat ook over liefde, loslaten en acceptatie, hoop en licht.
Op de bijeenkomst ontmoet Norah Ron, ze herkennen iets in elkaar en voelen zich begrepen. Beiden hebben ze nare dingen in hun leven mee gemaakt.
Ze kunnen over bijna alles praten, maar Ron heeft een geheim dat hij niet kan delen uit angst haar kwijt te raken.
Een jaar na hun eerste ontmoeting gaan ze samen wonen.
Door een schokkende gebeurtenis verbreekt Norah alle contacten en wil niets meer van Ron weten.
De opbouw van het boek is mooi neer gezet.
Norah krijgt contact met de buurman die haar aan het praten krijgt en hem haar verhaal verteld: “Ik had een man lief” .
Zowel Norah als Ron komen afzonderlijk aan bod waardoor je ze goed leert kennen.
Hoewel het verder geen christelijk boek is wordt er geciteerd uit een hymne, een christelijk lied waarin gevraagd wordt om hulp en vergeving, om te schuilen tot de storm voorbij is.
“Jesus lover of my soul”.
De volledige tekst wordt achterin het boek weergegeven.
De cover is ontworpen door de auteur.
Een geopende hand in een donkere omgeving waarop een stralend object te zien is.
Een teken van hoop, je mag er zijn, je mag stralen.
Deze prachtig en ontroerende roman kreeg ik van uitgeverij Hartklopper.
Norah staat aan de oever van een snelstromende rivier, het is in die laatste dagen van het jaar ijzigkoud. Norah weet niet hoe ze moet leven, ze is bang en ze denkt: “dit koude water is de snelste manier om van de aarde naar de hemel te gaan”.
Maar wil Norah wel dood, of gewoon een ander leven?
Een onzichtbare hand maakt dat ze zich van het water keert, ze gaat naar binnen daar waar een bijeenkomst is.
Het is een aangrijpend begin en zo beeldend beschreven dat je de koude en de wanhoop van Norah voelt.
Dit boek gaat over existentiële vragen, wie ben ik, mag ik zijn zoals ik ben, er is angst om te leven.
Het gaat ook over liefde, loslaten en acceptatie, hoop en licht.
Op de bijeenkomst ontmoet Norah Ron, ze herkennen iets in elkaar en voelen zich begrepen. Beiden hebben ze nare dingen in hun leven mee gemaakt.
Ze kunnen over bijna alles praten, maar Ron heeft een geheim dat hij niet kan delen uit angst haar kwijt te raken.
Een jaar na hun eerste ontmoeting gaan ze samen wonen.
Door een schokkende gebeurtenis verbreekt Norah alle contacten en wil niets meer van Ron weten.
De opbouw van het boek is mooi neer gezet.
Norah krijgt contact met de buurman die haar aan het praten krijgt en hem haar verhaal verteld: “Ik had een man lief” .
Zowel Norah als Ron komen afzonderlijk aan bod waardoor je ze goed leert kennen.
Hoewel het verder geen christelijk boek is wordt er geciteerd uit een hymne, een christelijk lied waarin gevraagd wordt om hulp en vergeving, om te schuilen tot de storm voorbij is.
“Jesus lover of my soul”.
De volledige tekst wordt achterin het boek weergegeven.
De cover is ontworpen door de auteur.
Een geopende hand in een donkere omgeving waarop een stralend object te zien is.
Een teken van hoop, je mag er zijn, je mag stralen.
Deze prachtig en ontroerende roman kreeg ik van uitgeverij Hartklopper.
2
2
Reageer op deze recensie