Lezersrecensie
Opbloeiende talenten en hun reis
Honingbijen en donder in de verte van Riku Onda vertelt het verhaal van een aantal jonge, getalenteerde pianisten tegen de achtergrond van een internationaal pianoconcours.
We volgen Masaru, die les volgt op hoog niveau bij Nathaniel.
Aya, het vroegere wonderkind dat na het overlijden van haar moeder van de ene dag op de andere stopte met optreden.
Jin, die als leerling van Von Hoffmann, een recent overleden, vermaarde leermeester het podium voor het eerst betreedt en de laatste wens van zijn leermeester moet uitvoeren. Hij lijkt zich niet bewust te zijn van de ongeschreven regels van het concours of trekt zich hiervan niet veel aan.
Als laatste volgen we Akashi. Hij heeft een jaarlang zijn gezinsleven op een laag pitje gezet om (op wat latere leeftijd) alsnog deze droom uit te laten komen.
In Honingbijen en donder in de verte wordt de lezer meegenomen in het verleden van de pianisten en hoe dit geleid heeft tot het optreden op het internationale pianoconcours. We volgen de pianisten bij de voorbereidingen daarop en worden meegenomen in hun opbloeiende onderlinge banden. Voor mij komt dit mooi samen in het volgende citaat, waarbij een van de juryleden geniet van een geslaagd optreden van Aya: "Jin Kazama had geen bom onder de muziekopleiding gelegd. Zijn optredens vormden juist een katalysator waardoor talent tot bloei kwam, en dan ging het niet om optredens van dertien-in-een-dozijn of alleen om pianisten met een uitzonderlijke techniek." (pagina 378)
Dit alles speelt zich af in Yoshigae. Het toneel waartegen Onda het verhaal vertelt is de concertzaal van het internationale pianoconcours in Yoshigae.
De sfeer in de concertzaal, zowel achter de coulissen en op het podium, als in de zaal wordt prachtig neergezet.
Ondu beschrijft in schitterende soms bijna poëtische volzinnen de muziekstukken die uitgevoerd worden.
Over het algemeen waren de mooie zinnen en gedetailleerde beschrijvingen van toegevoegde waarde, maar op sommige momenten haalde het de vaart uit het verhaal.
Aanvankelijk had ik de indruk dat het boek zou draaien om de twee weken durende competitie en wie de winnaar daarvan zou worden. Op dat punt heb ik mijn verwachtingen moeten herzien. "Niet de bestemming, maar de reis" lijkt het doel van Onda in Honingbijen en donder in de verte.
Plot: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Ik geef ‘Honingbijen en donder in de verte’ van Riku Onda 4 sterren.
We volgen Masaru, die les volgt op hoog niveau bij Nathaniel.
Aya, het vroegere wonderkind dat na het overlijden van haar moeder van de ene dag op de andere stopte met optreden.
Jin, die als leerling van Von Hoffmann, een recent overleden, vermaarde leermeester het podium voor het eerst betreedt en de laatste wens van zijn leermeester moet uitvoeren. Hij lijkt zich niet bewust te zijn van de ongeschreven regels van het concours of trekt zich hiervan niet veel aan.
Als laatste volgen we Akashi. Hij heeft een jaarlang zijn gezinsleven op een laag pitje gezet om (op wat latere leeftijd) alsnog deze droom uit te laten komen.
In Honingbijen en donder in de verte wordt de lezer meegenomen in het verleden van de pianisten en hoe dit geleid heeft tot het optreden op het internationale pianoconcours. We volgen de pianisten bij de voorbereidingen daarop en worden meegenomen in hun opbloeiende onderlinge banden. Voor mij komt dit mooi samen in het volgende citaat, waarbij een van de juryleden geniet van een geslaagd optreden van Aya: "Jin Kazama had geen bom onder de muziekopleiding gelegd. Zijn optredens vormden juist een katalysator waardoor talent tot bloei kwam, en dan ging het niet om optredens van dertien-in-een-dozijn of alleen om pianisten met een uitzonderlijke techniek." (pagina 378)
Dit alles speelt zich af in Yoshigae. Het toneel waartegen Onda het verhaal vertelt is de concertzaal van het internationale pianoconcours in Yoshigae.
De sfeer in de concertzaal, zowel achter de coulissen en op het podium, als in de zaal wordt prachtig neergezet.
Ondu beschrijft in schitterende soms bijna poëtische volzinnen de muziekstukken die uitgevoerd worden.
Over het algemeen waren de mooie zinnen en gedetailleerde beschrijvingen van toegevoegde waarde, maar op sommige momenten haalde het de vaart uit het verhaal.
Aanvankelijk had ik de indruk dat het boek zou draaien om de twee weken durende competitie en wie de winnaar daarvan zou worden. Op dat punt heb ik mijn verwachtingen moeten herzien. "Niet de bestemming, maar de reis" lijkt het doel van Onda in Honingbijen en donder in de verte.
Plot: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4
Ik geef ‘Honingbijen en donder in de verte’ van Riku Onda 4 sterren.
1
Reageer op deze recensie