Losjes

Het verhaal, blijkbaar non-fictie, wordt door mevrouw Koelemeijer nogal losjes verteld. Ze doorspekt het met een aantal belangrijke vragen van de vrouw die in het ijskoude water durfde te springen terwijl andere toeschouwers op de kant bleven staan. Vragen over het waarom van wel of niet ingrijpen, wel of niet helpen door in het water te springen. Maar het boek wordt nergens indringend, laat staan dat het antwoorden geeft op het waarom van de reddingsactie. Oppervlakkig, dat is het woord dat past.
Van Leah blijft me de vraag bij die ik heb vertaald in ‘wilde ik eigenlijk wel gered worden?’ Ook daar komt geen antwoord op.
Het boek(je) leest als een sneltrein maar boeide me niet. Misschien ben ik er in de vaart van onze maatschappij ongevoelig voor geworden.
Nòg maar eens lezen, want er moet toch meer zijn dan kletsnat worden en onderkoeld geraken.
Ik begon met dit boek te beluisteren als luisterboek, maar al snel raakte ik afgeleid en werd slaperig. Dat is de tweede keer dat me dit overkomt. Voor mij zijn dus boeken die je in de hand kan houden een betere keuze.