Tranen met tuiten. Wat een boek.

Ik was er nog niet eerder aan begonnen, omdat het boek zó populair was dat het me een beetje tegenstond. Soms zit er slimme marketing achter, soms is het boek in zo'n geval een allemansvriendje. Maar jongens, wat is dit een mooi boek.

Het boek is teder, liefdevol en rauw. Schitterende citaten, prachtige beschrijvingen van de Zuid-Franse natuur, hele mooie ontwikkeling van karakters en een geweldig ritme in de verhaallijn. Dat zorgt voor een verhaal van jewelste: groots door heel klein en eenvoudig te blijven.

Ik ga er niet veel over zeggen, lees de blurb en laat je overtuigen door de hoge scores van mensen die dit boek eerder lazen. Ik heb de nodige tranen gespild bij dit schitterende boek. Die Mélissa da Costa kan schrijven zeg.