Hoofdpersoon Alice dendert zó je hart binnen!

Boeken van Kristin Hannah zijn eigenlijk altijd wel de moeite waard. Dat geldt ook voor Als de wolven huilen. Dit is wederom een mooi geschreven boek met een verhaallijn die de moeite waard is en waar de emoties van de hoofdpersonen heel knap zijn opgebouwd, waardoor je gemakkelijk meeleeft.

Toch is dit niet de béste roman van Hannah; hoewel het boek leest als een trein. Maar er zijn omwille van het verhaal hier en daar wat ongeloofwaardige keuzes gemaakt in het verhaal en het einde vind ik (als vader) alles behalve geloofwaardig, hetgeen afbreuk doet aan het gehele boek. Het is net of de wereld van Hannah zwart-wit is: je bent of goed of slecht. Soms lijkt een 'slechte' eventjes 'goed', maar uiteindelijk blijkt toch dat de eerste intuïtie van de hoofdpersonen juist was: het is een slechte.

Karakters mogen wat kalmer en mooier worden uitgewerkt wat mij betreft. Ally, de zus is daar een goed voorbeeld van, maar ook Cal en Max. En wat te denken van George; daar laat Hannah veel liggen om hem wat geloofwaardiger profiel te geven. Desondanks is het een prachtig boek om in te verdwalen, mede door het gemak waarmee hoofdpersoon Alice je hart binnen dendert. Drieënhalve ster, naar boven afgerond.