Ontzettend knap hoe meerdere lagen soepel vervlochten een dijk van een verhaal opleveren!

In De Camino wordt een geschiedenis ontrafeld op een mooie meerlagige manier: niet alleen wordt een aan de hand van de jeugd van drie jongens een belangrijke periode uit de Europese geschiedenis behandeld (de oorlog in voormalig Joegoslavië), ook de rouwverwerking van de hoofdpersoon die haar man verloor wordt mooi vormgegeven en daarnaast speelt er een spannende whodunnit-verhaallijn in het verhaal, dat in een prachtig landschap én een zeer intense pelgrimage is gesitueerd. Dat zoveel lijnen uiteindelijk een uitstekend leesbaar en ontzettend boeiend boek oplevert getuigt van het vakmanschap van de auteur, Anya Niewierra.

Als ik dan toch iets kritisch moet zeggen is het dat het eigenlijk niet zo geloofwaardig is dat drie jongens uit voormalig-Joegoslavië allemaal heel indringend het leven van Lotte (uit Zuid-Limburg) binnenkomen. Voor het verhaal is dat noodzakelijk, maar eigenlijk is dat niet erg overtuigend. Daarnaast gaan er wel erg veel mensen dood in het verhaal, in licht storende naïviteit door de hoofdpersoon waargenomen, maar het duurt érg lang voordat bij haar een kwartje valt.

Maar eerlijk is eerlijk, ondanks dat staat het verhaal fier overeind en is het niet raar dat het boek veel fans kent. Ook de schrijfstijl is vaak opvallend mooi, of licht filosofisch zonder pretentieus te worden: Je kunt maar in één dimensie leven: het verleden het heden of de toekomst, daar waar jouw gedachten zijn daar ben jij. Er zijn wel mensen die ik dat citaat als aansporing meer in het 'nu' te leven zou willen toesturen.

Al met al is het boek een absolute aanrader. Vier welverdiende sterren.