verontrustend, doch kalm escalerend verhaal

Wat een waanzinnig boek! En dan in de letterlijke zin van het woord: de waanzin begint klein en escaleert gaandeweg totaal. Daar waar het boek nog als een licht komische en koddige vertelling begint, mondt het uiteindelijk uit in een soort horrorverhaal. De kalme, droge, ietwat klinische toon van het boek draagt alleen maar bij aan de overrompelende verhaallijn. Als lezer ben je niet voorbereid op wat er komt en door de toon van het verhaal wordt je niet gewaarschuwd door het naderende onheil, waardoor het je overvalt; steeds opnieuw.

Zonder aarzeling durf ik dit een verontrustend boek te noemen. Daar schuilt wel een uitstekende auteur achter, die zich niet verantwoordelijk lijkt te voelen voor de zorg voor zijn lezers. En die zich lijkt te verkneukelen over het onheil waar hij ze met open ogen in stort.

Grote thema's worden niet gemeden in dit boek: het goede versus het kwade, vaderschap, doorbraken in de wetenschap, medische ethiek en verlossing. De auteur speelt met deze thema's alsof het kinderspeelgoed betreft terwijl het de levens van de personen in het boek volop doorkruist. Kortom: verontrustend. Maar wel ontzettend goed geschreven en heel bijzonder om te zien hoe de auteur dit heeft opgebouwd. Typisch zo'n boek dat je nooit meer vergeet, maar wat ook niemand zijn of haar lievelingsboek zal noemen; daar is het te hachelijk en onrustbarend voor.