Prima thriller van Nederlandse bodem

Dit is deel drie van De Eetclub, maar ook redelijk goed zelfstandig te lezen (durf ik wel te zeggen want ik heb deel 1 en 2 niet gelezen en had pas gaandeweg door dat het lichtjes een vervolg is).

Het boek is goed geschreven, met karakters die wel erg op elkaar lijken: de dochters en moeder haal ik makkelijk door elkaar, moest steeds goed kijken wie wie ook al weer was. Het zelfde gold voor de twee dode vaders die in het verhaal voorkomen: wie was ook al weer wie? Maar goed, daar viel mee te leven.

De spanningsboog vind ik minder sterk. In feite is het boek een trage, maar wel interessante opbouw naar een climaxieus einde. Dat is een redelijk klassieke opzet voor een thriller, maar werkt wel. Ik denk dat de wat intensere momenten wel behoorlijk beschrijvend/afstandelijk zijn geschreven waardoor het op geen moment onder je huid gaat zitten.

Al met al is dit een 'gewoon goed' spannend verhaal van Nederlandse bodem. Drieënhalve ster, met twijfel naar boven afgerond.