Ruime collectie van losse eindjes en weinig samenhangende gebeurtenissen

Ik begon dit boek toch wel met enige verwachting te lezen, het is namelijk niet voor niets dat het wordt gekozen al het nieuwe leesboek van de boekenclub. En of het nou komt door de verscholen verwachting of door een andere oorzaak, het boek is helaas weinig opwindend.

De clou van het verhaal is dat de belevingswereld van kinderen misschien wel veel waarder zijn dan wat volwassenen daar van denken. Op zich is dat een heel mooi en ook wel geloofwaardig uit te werken startpunt van een boek. Maar dan moet je wel met een verhaal op de proppen komen dat levendig, spannend en vol warmte is. Die elementen ontbreken. Het inhoudelijke verhaal is rommelig, zit vol open eindjes, schampt hooguit af en toe langs een emotie die op iets liefdevols moet lijken en heeft nauwelijks een spanningsboog; hooguit een spanningskronkeltje.

De talloze open einden, zoals de affaire tussen de vader van de hoofdpersoon en Ursula, de begrafenis (van wie??), de rol van de zus, de relatie tussen de drie Hemstocks-dames, wie of wat de Oceaan nou eigenlijk is, de katten… Allemaal losse eindjes. Soms sporen losse eindjes aan tot eindeloos zelf fantaseren, waardoor je nog dagen met een boek bezig kunt zijn. Dat geldt hier niet, ik ervoer zelfs enige opluchting dat het boek uit was.

Twee sterren.