Weinig meeslepend en afstandelijk

Een boek dat mij niet erg heeft kunnen bekoren en waar veel betere alternatieven voor beschikbaar zijn. Ik denk daarbij vooral aan het prachtige boek Het achtste leven. Dat beschrijft, net als dit boek, een deel uit de geschiedenis van Rusland. Maar dit boek grijpt me nooit, boeit op geen moment en is daarmee vermoeiend, saai.

De onzichtbaren lijkt enerzijds te slaan op de miljoenen mensen die achter de Russische revolutie het slachtoffer zijn van het mislukte communisme. Daarnaast lijkt het te slaan op de gekmakende sluipmoordenaar van de straling na de ramp met de Oekraïense kerncentrale.

De karakters in het boek zijn eigenzinnig, maar nooit op een charmante manier. Ze worden uiterst afstandelijk beschreven waardoor het nauwelijks mogelijk is om je in ze te verplaatsen. En na het lezen van het boek blijft de vraag hangen wat de bedoeling van de schrijver eigenlijk was. Of mijn intellect schiet te kort om de bedoeling te vatten. Dat kan natuurlijk ook.