Matige detective met een zeer voorspelbaar plot

Enthousiast geworden over het uitstekende boek van Marit Vanström 'Huisgenoten' leek het me een goed plan om ook eens wat eerdere boeken van haar te lezen. Helaas vond ik dat niet meevallen. Natuurlijk, als je héél enthousiast over een boek bent zijn je verwachtingen bij een ander boek van de zelfde schrijver hooggespannen. Maar die worden in 'De schuldige' zeker niet waargemaakt.

Het boek is een tweede (en naar mijn inschatting laatste) deel van een serie over rechercheur Lianne Bloemen. Het boek speelt zich af in het zuiden van Limburg waar een onopgeloste moord van vijfentwintig jaar geleden opnieuw tot nieuwe moorden lijkt te leiden.

Het boek leunt daarbij op een wat magere verhaallijn, waarbij niet zozeer de whodunnit centraal staat, maar het eindeloze gedoe van de Limburgers tegen de Hollanders in het politiekorps. Ik was daar snel door verveeld, waarbij het niet hielp dat de verhaallijn zelf matig is en de grote vraag ('whodunnit': wie heeft het gedaan?) slecht verstopt werd. Ik had bij de introductie van de persoon die uiteindelijk de dader bleek eigenlijk meteen al door hoe de vork in de steel zat. Dan wordt een boek er natuurlijk niet spannender op.

Ook de uitwerking van karakters vond ik matig: de depressieve oud-politieagent maakte nauwelijks een ontwikkeling door en blijft het hele boek vlak. De Officier van Justitie, maar ook de hoofdpersoon zelf krijgen nauwelijks profiel. Al met al vond ik het boek dus flink tegenvallen. Tweeënhalve ster, met aarzeling naar boven afgerond.