Knappe psychologische ontwikkeling, maar ook een conservatief politiek pamflet

Ik vind dit een lastig boek om goed en evenwichtig te beoordelen. Allereerst is Kristin Hannah natuurlijk een ontzettend goede auteur; zoals ze het psychologische proces van de hoofdpersoon (en haar man) in dit boek heeft beschreven is ontzettend knap en zeer overtuigend. Maar tegelijkertijd schrik ik toch wel van de vanzelfsprekendheid waarmee ze de vanzelfsprekende kritiekloze wijze waarop je naar het Amerikaanse leger, de inzet van soldaten in de Irak-oorlog, de rol van eer en het hard en onverschrokken zijn en daarmee alle ratio en het denken wegnemend en de badinerende toon waarop de Democraten worden getypeerd en de duidelijk inferieure liberale denkbeelden die een democraat heeft over het leger. Dit is niet alleen maar een onderdeel van de verhaallijn, het is vrij duidelijk dat Hannah er zelf ook zo naar kijkt. Daarmee leest dit boek ook als een patriottisch pamflet of conservatief politieke Americana. Het sluimert overal in het boek door en dat draagt er sterk aan bij dat het boek (wat mij betreft) best wel unheimisch is. Ik vind het heel moeilijk daar een sterrenscore aan te koppelen en kom uit op een laffe 2,5 sterren die ik alleen maar naar boven afrond vanwege de reputatie van Hannah en andere boeken die ik van haar gelezen heb en waar ik ronduit van genoot.