IJslandse crimi met voorspelbare dader

Dit is het eerste deel van een IJslandse crimiserie. Om een aantal redenen is het een hoopvolle start, maar er zijn ook wel redenen om kritisch te zijn. Als eerste de pluspunten: de hoofdpersonen zijn erg normale mensen; verwacht geen briljante detectives die alles op intuïtie fantastisch doen, maar wel mensen die worstelen, twijfelen en met hard werken een zaak op proberen te lossen en tegelijkertijd vaak ook met hun privésituatie worstelen. Hele normale mensen dus. En dat komt het verhaal ten goede, maakt het makkelijker je in te leven. Een ander positief punt is de schrijfstijl: heel toegankelijk, vlot en met een plezierig ritme waarbij de spanningsboog nooit enorme zwiepers maakt, maar het ook nooit saai is.

Kritisch ben ik op de moorden, die zijn afgrijselijk. En wel dusdanig dat ik ze niet ga beschrijven. En na veel detectives en crimi's gelezen te hebben ben ik tot het inzicht gekomen dat gierend afgrijselijke moorden vaak een matig verhaal moeten verhullen. Het is net of je een verhaal hebt geschreven en dat schreeuwend voorleest. Detectives zijn vaak veel beter als ze niet op de climax van extreem heftige moorden of andere misdaden hoeven te leunen, maar dat het allemaal iets alledaagser is. Daar voldoet dit boek niet aan en ik denk eerlijk gezegd ook dat er mensen zullen zijn die het boek wegleggen uit afschuw van hoe grafisch en verschrikkelijk de moorden worden beschreven.

Een tweede punt waar ik kritisch op ben is dat de plot erg voorspelbaar is. Ergens in de eerste helft werd mij al duidelijk wie de dader was. Alle kleine spoortjes en hints die daarop volgden waren daardoor erg doorzichtig.

Al met al drie sterren.