Lezersrecensie
Rauwe detective met érg veel Italiaanse personages.
Het eiland van de zielen is een nogal rauwe detective die zich afspeelt op het eiland Sardinië. Het verhaal is geworteld in paganistische religie, waarbij mensenoffers een terugkerend patroon zijn. En tegelijkertijd is er een sectarische beweging rond een charismatische, maar gevaarlijke spirituele leider die zich op de zelfde paganistische gebruiken richt. Gecombineerd met drugs, orgies en wat gevaarlijke spirituele leiders zoal meer pogen te doen.
Het boek schetst een nogal gesloten eiland, waarbij je als buitenstaander niet of nauwelijks kunt doordringen in de samenleving en in de geschiedenis. Het verhaal heeft twee vrouwelijke hoofdpersonen; beide rechercheurs en beide nogal gebutst door de geschiedenis. Beide rechercheurs gaan zowat ten onder aan de interne politiepolitiek en het machtsmisbruik binnen het politieapparaat, maar lossen desondanks de afgrijselijke moord op een meisje op.
Voor wie van rauwe detectives houdt is het boek wel een aanrader. Al vond ik alle interne politiepolitiek nogal overdadig en raakte ik de weg kwijt tussen alle personages met Italiaanse namen, die soms met alleen de voornaam en soms alleen met de achternaam worden genoemd. Daardoor ontstaat er een wolk van personages, waarbij het een kunst is om het spoor niet bijster te raken. Mij is dat in ieder geval niet helemaal gelukt. Met als gevolg dat het lastig was om je te hechten aan personen of zelfs écht inzicht te krijgen in de karakters uit het verhaal. Dit heeft voor mij wel afbreuk gedaan aan het plezier van lezen, maar wellicht dat dat voor een andere lezer helemaal niet opgaat.
Het boek schetst een nogal gesloten eiland, waarbij je als buitenstaander niet of nauwelijks kunt doordringen in de samenleving en in de geschiedenis. Het verhaal heeft twee vrouwelijke hoofdpersonen; beide rechercheurs en beide nogal gebutst door de geschiedenis. Beide rechercheurs gaan zowat ten onder aan de interne politiepolitiek en het machtsmisbruik binnen het politieapparaat, maar lossen desondanks de afgrijselijke moord op een meisje op.
Voor wie van rauwe detectives houdt is het boek wel een aanrader. Al vond ik alle interne politiepolitiek nogal overdadig en raakte ik de weg kwijt tussen alle personages met Italiaanse namen, die soms met alleen de voornaam en soms alleen met de achternaam worden genoemd. Daardoor ontstaat er een wolk van personages, waarbij het een kunst is om het spoor niet bijster te raken. Mij is dat in ieder geval niet helemaal gelukt. Met als gevolg dat het lastig was om je te hechten aan personen of zelfs écht inzicht te krijgen in de karakters uit het verhaal. Dit heeft voor mij wel afbreuk gedaan aan het plezier van lezen, maar wellicht dat dat voor een andere lezer helemaal niet opgaat.
3
Reageer op deze recensie