Knappe detective met betere verhaallijn dan de eerdere delen uit de serie

De boeken over Freyja en Huldar worden steeds beter, Yrsa Sigurdardottir heeft zichtbaar lol in de serie en dat is te merken aan de verhaallijn en het plot: die zijn interessanter, afwisselender en voorzien van mooie wendingen.

Sigurdardottir heeft zich in eerste instantie erg toegelegd op detectives rond de sympathieke Huldar, maar met de meest afgrijselijke moorden. Het kwam in de eerste delen een beetje over als een poging om op te vallen. Inmiddels is in dit vierde deel de moord ietsje minder afgrijselijk en bloederig. Ik vind dat een verbetering, niet dat ik er eerder niet van kon slapen, maar je krijgt het gevoel dat de auteur zich overschreeuwt door de moorden maar zo heftig en afstotelijk mogelijk te laten zijn. Nu is dat niet meer zo en wordt duidelijk dat het verhaal zélf meer dan voldoende biedt om een uitstekende detective te zijn, zonder extremiteiten.

Ik heb dit boek met veel pleizier geluisterd en kan het alle liefhebbers van het whodunnit-genre aanraden.