De mooiste zinnen die ik in lange tijd las

Een heel bijzonder en ongebruikelijk boek en daarmee volgens mij zeer geschikt voor bijvoorbeeld bespreking in een boekenclub. Juist doordat het zo ongebruikelijk is, is er veel van te vinden.

Wat ik het allermooiste van dit boek vond zijn de zinnen. Die zijn ge-wel-dig. Práchtige zinnen, rijke en originele beeldspraak die zoveel sfeer en diepgang met zich meebrengen dat het boek echt monumentale proporties krijgt.

Wat ik minder vond aan dit boek was het laatste kwart. Langzaam liep het verhaal wat dood, werd het harder werken om de aandacht er bij te houden en zo prachtig als de zinnen zijn, zo zakte de verhaallijn wat weg. Maar een ander kan dit vast heel anders hebben ervaren.

Tenslotte vond ik het verhaal zelf erg goed, kleurrijk en onderhoudend. De karakters in het kleine dorp, de gewoontes, de dialogen: wonderschoon. Alleen had ik zelf moeite met de veel terugkerende seksuele insteek in het verhaal. Alsof de auteur daar wel heel veel plezier aan beleefde, want het verhaal had beslist fier overeind gebleven met een minder grote dosis van de weinig romantische geslachtsdadendrang. Maar dat is een beetje de 'signature' van Dimitri Verhulst volgens mij.