Niet best... Maar af en toe toch grappig.

Het valt ook niet mee om na een veelbelovende start, waarbij je een werelds goed idee in een boek weet om te zetten, dat succes in vliegende vaart door te trekken. Het concept achter de Miss Merkel-serie is stiekem briljant: de gepensioneerde Angela Merkel trekt zich terug in een klein dorpje en ontpopt zich daar tot de Miss Markle. Dit wordt gecombineerd met een echtgenoot en een bodyguard die elkaar overtreffen in koddigheid. En een mopshondje om het af te maken. Poepie heet 'ie. Meer cheezy dan deze serie wordt het niet.

Van de verhaallijn moet het boek het in ieder geval niet hebben. Alles komt voorbij: satanisten, driehoeksverhoudingen, mierzoete ontluikende liefdesrelaties en een hondje dat precies op het goede moment plast, scheetjes laat of zijn tanden laat zien. Wie geen eisen stelt aan een verhaallijn, maar wel af en toe wil gniffelen om hele zoete of flauwe grapjes en behoorlijk idioot uitvergrote karakters grijpt niet mis bij deze serie.

Dit tweede boek is een doorzichtige poging het succes van het eerste boek te rekken. Dat doet het ergste vrezen voor deel drie die ik wellicht, gewoon om het te checken (en heus niet omdat ik af en toe zou gniffelen om de grapjes en karakters!!!). Maar eerlijk? Erg best is het niet. Twee sterren is een passende score.