Prachtige combi van creatieve en klassieke stijlelementen

Marion Pouw schrijft goede, spannende verhalen. Tijgerlelie leest als een trein, de verhaallijn is zowel klassiek als origineel. Klassiek als in dat de setting Agatha Christie-achtig is: een leeg, geïsoleerd hotel, midden in de winter in de Pyreneeën met een vriendengroep en een mysterieuze moord, of is het wel een moord? Dat is een uiterst klassieke setting voor een spannend boek.

Maar de uitwerking, de psychologische wendingen, de dwaalspoortjes die achteraf wel iets toevoegen aan het verhaal, het plot en ná het plot toch nog een plotwending: dat is buitengewoon creatief en ontzettend goed gedaan. Wat mij betreft zeker een van de betere Nederlandse spannende boeken en zonder twijfel vier sterren waard.