Glashelder geschreven, meeslepend en plezierig broodnuchter

Vooropgesteld: ik behoor niet tot de primaire doelgroep voor dit boek. Maar deelname aan een boekenclub heeft mij geleerd dat, zorgvuldig gedoseerd, litterair genretoerisme onverwacht plezier met zich mee kan brengen. En Zeven briefjes kan gerust gerekend worden tot 'onverwacht plezier'.

Dat positieve oordeel komt voor een groot deel door de glasheldere schrijfstijl van Mia Zomerdijk. Geen ruis, geen open eindjes, heel duidelijk en toch ook weer niet te simpel. En dat is knap. Het boek is voldoende meeslepend en ontroerend en Hollands tot in de genen. Al ben ik geen specialist in het genre; toch denk ik dat dit tot de chicklits gerekend mag worden. Maar het is tevens een hele veilige keuze voor wie zich normaalgesproken niet tot liefhebber van dat genre rekent.

Dit boek, dat vooral over liefde en rauw gaat, maar dan op een weinig poëtische, broodnuchtere manier. Sluit zo goed aan op de no nonsense Hollandse cultuur dat ik me niet voor kan stellen dat er mensen zijn die zich niet tot het verhaal kunnen verhouden. Dit lijkt me voor mensen die niet fanatiek lezen het ideale boek om mee te nemen op vakantie, of oom mee te beginnen wanneer er goede voornemens spelen om meer te lezen.

Voor mij was dit een uitstapje naar een genre dat ik vaak links laat liggen, maar het was absoluut goed genoeg om een plezierig uitstapje te zijn geweest. Drieënhalve ster, met lichte aarzeling naar boven afgerond. En met de complimenten aan de auteur voor de heldere schrijfstijl; jaloersmakend.