Over volwassen worden met weinig licht

Nino Haratischwili (1983) is een Georgische (toneel)schrijfster en theaterregisseur die in Duitsland leeft. Het schaarse licht is haar derde roman. Op de voorkant van het boek staan 4 meisjes afgebeeld die vol enthousiasme het leven lijken in te springen. Het boek gaat over de vriendschap tussen Dina, Keto, Nene en Ira. Zij groeien met elkaar op in een hofje in de Georgische hoofdstad Tblisi in de jaren tachtig. Hoe hun leven verloopt wordt vertelt aan de hand van een raamvertelling. Een fototentoonstelling in 2019 in Brussel van het werk van Dina, vormt de omlijsting van het verloop van de levens en vriendschap van de vier. Aan de hand van de foto’s vertelt Keto het verhaal van hun vriendschap en het verhaal van hun leven wat tevens het verhaal is van de gebeurtenissen in Georgië vanaf de jaren tachtig. De geschiedenis van dit land wordt met een vanzelfsprekend in het boek verwerkt waardoor de vreselijkheid van de gebeurtenissen indringend invoelbaar wordt. Doordat deze geschiedenis door de schrijfster als bekend wordt verondersteld kan het voor de gemiddelde Nederlandse lezer ook vragen en onduidelijkheden oproepen. Persoonlijk had ik het prettiger gevonden als de schrijfster deze vanzelfsprekenheid had vervangen door meer uitleg, zodat hetgeen wat er in Georgië gebeurt is minder ver van mij komt af te staan.
De foto’s en daarmee verhalen laten de geschiedenis zien van de vier vriendinnen. De manier waarop dit wordt beschreven is meeslepend. De personages komen echt tot leven en het is moeilijk het boek neer te leggen. Dit zal echter wel moeten daar het boek bijna 800 bladzijden heeft. Het boek is ook een coming of age roman. Waarin heel duidelijk naar voren komt hoe de situatie in een land het proces van volwassen worden enorm kan beïnvloeden. Of zoals de binnenzijde van de omslag valt te lezen: een boek over een verloren land en een verloren generatie, over een revolutie die haar eigen kinderen opeet.