Grappig ei metafoor voor rouwverwerking en depressie

Als lezer kun je de roman Isaac & Egg van Bobby Palmer op verschillende manieren lezen. Bijvoorbeeld als een serieus en tegelijkertijd grappig verhaal over een depressieve man die een vreemd wezentje in de vorm van een ei vindt dat hem op wel heel bijzondere wijze probeert te helpen. Een andere manier is de gebeurtenissen te lezen als een metafoor voor wat rouw en depressie met een mens doen.

‘Isaac zit in een koele, witte kamer. […] Hij komt hier binnen zoals hij bijna overal binnenkomt: als een filmpersonage dat na een explosie tussen de puinhopen loopt. Zijn oren suizen en zijn zicht wordt belemmerd door een witte nevel die langzaam optrekt […]. Plotseling gaat hij zitten. […] Hij zal dat niet snel toegeven aan de vrouw achter het bureau, maar Isaac weet niet meer hoe hij hier gekomen is.’

Met een onderwerp als psychische problematiek heeft journalist Palmer het zichzelf met zijn debuutroman niet makkelijk gemaakt. Naast rouwverwerking en depressie, zijn ook paniekaanvallen en psychoses mentale toestanden die het hele boek door terugkomen. Bovendien personifieert hij alle gevoelens en de ontwikkelingen van zijn hoofdpersoon in het ei.

De auteur heeft het ook de lezer niet gemakkelijk gemaakt. Hoewel de zinnen van de eerste hoofdstukken kort zijn, is het tempo van het verhaal enorm traag. Elke kleine handeling wordt stap voor stap beschreven. Dit komt zeer goed overeen met de mentale toestand van iemand in een depressie, maar het vraagt veel van de lezer. Die moet even door de eerste hoofdstukken heen bijten voordat het verhaal op gang komt.

De roman en de gebeurtenissen worden op gang geholpen door het vinden en ontwaken van het ei. De acties van het ei laten de gevoelens zien waar Isaac doorheen gaat, zoals de fases van rouw. Klein minpuntje in de roman is dat Isaacs therapeute dat nogal duidelijk benadrukt. Wel leuk zijn de manieren waarop Palmer laat weten dat de gevoelens binnenin Isaac zich roeren. Juist op die momenten probeert Egg ongewenst te ontsnappen uit een tas of een kast.

Het zware onderwerp van de roman wordt verlicht door de humor die Egg met zich meebrengt. Zijn onmogelijke gedrag, zijn onhandige manier van helpen, zijn afkeer van romantiek en zijn bijzondere taaltje (Wawooo!) verlichten de toon van de roman.

‘[…] Egg [wijst] Isaac de weg. Het lijkt wel of hij een oortje draagt en rechtsreeks aan een gps gekoppeld is. In werkelijkheid slaan zijn aanwijzingen nergens op, maar Isaac is blij dat hij is meegegaan. Samen vormen ze een goed team. Als Isaac ooit een sidekick nodig zou hebben, is het nu wel. ‘Winks!’ roept Egg. Je kunt hier niet naar links, alleen maar rechtdoor […]’

Pas op het moment dat Isaac bezig is zijn gevoelens aan te gaan, krijgt Egg zijn naam. Gezien de thematiek en de plot is het wezentje in de vorm van een ei goed gekozen. De roman bevat naast het ei nog andere vormen van humor. Zo zijn er regelmatig typografische grapjes in de tekst verwerkt en heet de zwangere zus van Isaac, tevens advocate, Joy.

Op het gebied van taal en continuïteit is het boek helaas niet helemaal in orde. Zo beschrijft Palmer elke stap minutieus, maar vergeet hij de hoofdpersoon in de lift te laten stappen. Ook de perspectiefwisselingen naar Egg voelen onnatuurlijk en onnodig. Daarnaast heeft vertaler Frank van der Knoop ook enkele steken laten vallen, wat het Nederlands niet ten goede komt.

Al met al brengt het oppervlakkig lezen van Isaac & Egg niet veel meer dan een aardig verhaaltje met een emotioneel plot, maar zit de extra laag en daarmee de lol voor de lezer in het puzzelen naar de overeenkomsten tussen Isaacs gevoelens en het gedrag van het Egg. Voor wie wil weten hoe depressie en rouwverwerking echt voelen, zonder te zwaar gebukt te gaan onder de ernst van deze aandoeningen, is de roman een aanrader.