Lezersrecensie
Albertine Agnes in een bijrol
Meteen in de eerste zin "Haar grootvader gaf zijn leven in de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Spaanse koning" verraadt de schrijfster dat dit boek niet echt over Friesland gaat. Het is een boek over oorlog en dynastieke belangen. Het overgrote deel vertelt over internationale verhoudingen, de inrichting van de politiek in de jonge republiek waarin de Nassaus en de Oranjes hun macht willen vestigen. Bijna aan het einde van het boek (p249) geeft ze dit eigenlijk ook toe. Albertine Agnes had zich volgens mij net zo goed in kunnen zetten voor de belangen van Overijssel of Utrecht als haar man en zoon daar stadhouder waren. Het ging haar om zijn toekomst en de macht van de familie.
In 2022 was het Rampjaar 350 jaar geleden. De poging van Sunny Jansen om een vrouw een rol te geven in het verhaal is te waarderen. Het is ook duidelijk dat zij een rol had in de Friese politiek, maar het blijft vaag hoeveel invloed ze werkelijk had. De onderlinge verhoudingen in Friesland, de standpunten van de facties en de relatie tussen Friesland en de rest van de republiek blijft vaag. En daardoor blijft het onduidelijke op wie zij invloed had en wie haar tegenstrevers waren. Dat zou een boeiend onderdeel van het verhaal zijn geweest. Boeiender dan de verhouding tussen Lodewijk XIV en Karel II. Daarover is al vaak genoeg verteld.
Een voorbeeld: Albertine Agnes kreeg na een jarenlange lobby en patronagewerk in 1675 voor elkaar dat het stadhouderschap van haar zoon Hendrik Casimir erfelijk werd (p.254). Als ik dat lees, vraag ik me af hoe dan en met wie en waarom het besluit in 1675 genomen werd?
Hier en daar vind ik het verhaal over Albertine Agnes' reddersrol gezocht. Als de bisschop van Munster naar het Noorden komt en de bevolking in paniek raakt, is het logisch dat de Staten besluiten gaan nemen. Het is maar de vraag of Albertine Agnes echt zoveel invloed had met haar brief. Willem III vraagt haar om hulp om de staten van Friesland aan zijn kant te krijgen of om manschappen te regelen, maar zet haar net zo makkelijk aan de kant als haar ideeën hem niet uitkomen.
In mis het beleg van Groningen in het verhaal. Samen met Michiel de Ruyter zorgde Rabenhaupt die voor de omslag in het rampjaar. Niemand had verwacht dat hij 'Bommen Berend' zou stoppen en in het begin wilde niemand het eigenlijk geloven. Maar Rabenhaupt was in het rampjaar net zo'n grote held als De Ruyter. De verslagen bisschop trok verder naar Friesland. Ik kan me niet voorstellen dat Albertine Agnes dat niet in de gaten heeft gehouden. Haar man was stadhouder van Groningen geweest. Hun voorletters, de W en de A zijn nog te zien in buxus in het Prinsenhof in deze stad. Heeft ze dezelfde druk die zijn legde op het behoud van het stadhouderschap in Friesland ook in Groningen uitgeoefend? Het blijft uit beeld omdat het boek wat kunstmatig over het redden van Friesland gaat.
Sommige verhaallijnen zijn verbrokkeld of komen heel onverwacht het boek binnen. Als Coevorden gevallen is, komt Albertine Agnes spoorslags terug uit Dietz. Ik heb haar niet zien vertrekken. Hoe lang was ze daar? Had ze dan de dreiging niet zien aankomen? (p 170) Hetzelfde geldt voor de schulden die in het begin van het boek regelmatig besproken worden. Pas helemaal aan het einde van het verhaal, twee generaties verder, komen ze weer terug. Maar de context ontbreekt. Bij wie hadden ze schulden en hoe was de verhouding met het stadhouderlijk inkomen. Juist in de tijd na het overlijden van haar man, toen zijn inkomsten wegvielen, moeten de schulden toch volkomen uit de hand gelopen zijn. Waarom had dat geen consequenties? Hoe kon het dat ze kon blijven lenen en waar leefde ze eigenlijk van? Die vragen worden niet beantwoord.
Albertine Agnes komt zelf niet uit de verf. Ze komt naar voren als een vrouw die belust was op status en macht en daar blijft het bij. Uit het boek blijkt dat er enorm veel brieven zijn van haar hand. Die zouden toch een beeld kunnen geven van haar voorkeuren, de relaties die ze onderhield en haar karakter. Hoe dacht ze over haar vader en haar moeder? Had ze vertrouwelingen? Ik kan het niet opmaken uit dit boek. Albertine Agnes is niet meer dan een schakel (zij het een sterke schakel) in het vestigen van de macht van de Nassaus.
Wat opvalt, zonder dat de schrijfster er diep op in gaat, is de invloed van de vrouwen op het voortbestaan van de dynastie. Vier generaties achtereen zijn zij het die de functies veilig stellen. Dat zou in mijn ogen veel boeiender zijn geweest dan dit lange verhaal over politieke steekspellen, zeeslagen en belegeringen waar hier en daar een rol is weggelegd voor Albertine Agnes en Friesland.
Jammer.
In 2022 was het Rampjaar 350 jaar geleden. De poging van Sunny Jansen om een vrouw een rol te geven in het verhaal is te waarderen. Het is ook duidelijk dat zij een rol had in de Friese politiek, maar het blijft vaag hoeveel invloed ze werkelijk had. De onderlinge verhoudingen in Friesland, de standpunten van de facties en de relatie tussen Friesland en de rest van de republiek blijft vaag. En daardoor blijft het onduidelijke op wie zij invloed had en wie haar tegenstrevers waren. Dat zou een boeiend onderdeel van het verhaal zijn geweest. Boeiender dan de verhouding tussen Lodewijk XIV en Karel II. Daarover is al vaak genoeg verteld.
Een voorbeeld: Albertine Agnes kreeg na een jarenlange lobby en patronagewerk in 1675 voor elkaar dat het stadhouderschap van haar zoon Hendrik Casimir erfelijk werd (p.254). Als ik dat lees, vraag ik me af hoe dan en met wie en waarom het besluit in 1675 genomen werd?
Hier en daar vind ik het verhaal over Albertine Agnes' reddersrol gezocht. Als de bisschop van Munster naar het Noorden komt en de bevolking in paniek raakt, is het logisch dat de Staten besluiten gaan nemen. Het is maar de vraag of Albertine Agnes echt zoveel invloed had met haar brief. Willem III vraagt haar om hulp om de staten van Friesland aan zijn kant te krijgen of om manschappen te regelen, maar zet haar net zo makkelijk aan de kant als haar ideeën hem niet uitkomen.
In mis het beleg van Groningen in het verhaal. Samen met Michiel de Ruyter zorgde Rabenhaupt die voor de omslag in het rampjaar. Niemand had verwacht dat hij 'Bommen Berend' zou stoppen en in het begin wilde niemand het eigenlijk geloven. Maar Rabenhaupt was in het rampjaar net zo'n grote held als De Ruyter. De verslagen bisschop trok verder naar Friesland. Ik kan me niet voorstellen dat Albertine Agnes dat niet in de gaten heeft gehouden. Haar man was stadhouder van Groningen geweest. Hun voorletters, de W en de A zijn nog te zien in buxus in het Prinsenhof in deze stad. Heeft ze dezelfde druk die zijn legde op het behoud van het stadhouderschap in Friesland ook in Groningen uitgeoefend? Het blijft uit beeld omdat het boek wat kunstmatig over het redden van Friesland gaat.
Sommige verhaallijnen zijn verbrokkeld of komen heel onverwacht het boek binnen. Als Coevorden gevallen is, komt Albertine Agnes spoorslags terug uit Dietz. Ik heb haar niet zien vertrekken. Hoe lang was ze daar? Had ze dan de dreiging niet zien aankomen? (p 170) Hetzelfde geldt voor de schulden die in het begin van het boek regelmatig besproken worden. Pas helemaal aan het einde van het verhaal, twee generaties verder, komen ze weer terug. Maar de context ontbreekt. Bij wie hadden ze schulden en hoe was de verhouding met het stadhouderlijk inkomen. Juist in de tijd na het overlijden van haar man, toen zijn inkomsten wegvielen, moeten de schulden toch volkomen uit de hand gelopen zijn. Waarom had dat geen consequenties? Hoe kon het dat ze kon blijven lenen en waar leefde ze eigenlijk van? Die vragen worden niet beantwoord.
Albertine Agnes komt zelf niet uit de verf. Ze komt naar voren als een vrouw die belust was op status en macht en daar blijft het bij. Uit het boek blijkt dat er enorm veel brieven zijn van haar hand. Die zouden toch een beeld kunnen geven van haar voorkeuren, de relaties die ze onderhield en haar karakter. Hoe dacht ze over haar vader en haar moeder? Had ze vertrouwelingen? Ik kan het niet opmaken uit dit boek. Albertine Agnes is niet meer dan een schakel (zij het een sterke schakel) in het vestigen van de macht van de Nassaus.
Wat opvalt, zonder dat de schrijfster er diep op in gaat, is de invloed van de vrouwen op het voortbestaan van de dynastie. Vier generaties achtereen zijn zij het die de functies veilig stellen. Dat zou in mijn ogen veel boeiender zijn geweest dan dit lange verhaal over politieke steekspellen, zeeslagen en belegeringen waar hier en daar een rol is weggelegd voor Albertine Agnes en Friesland.
Jammer.
1
Reageer op deze recensie