Geweldig debuut

Recensie van het boek C ést la Vie geschreven door Chris van Vlijmen.

Boekomslag; laat een huis zien op de achtergrond met in de voorgrond een zwart wit foto van een vrouw.
Dit is duidelijk een achtergrond foto van het huis dat een belangrijke rol speelt in het boek. De foto van de vrouw is duidelijk ook uit de privé collectie en is die van Ans de hoofdrol speelster.
Tekst op de achterflap;
Nooit gaf ze op…
Wat als twee jonge mensen hun schepen achter zich verbranden? Als ze in hun nieuwe thuisland Frankrijk bedrogen blijken en berooid moeten starten?
Chris van Vlijmen schrijft treffend zijn familiesaga, met het levensverhaal van Ans als rode draad. Een verhaal over groot doorzettingsvermogen en klein geluk. Over tegenslagen, stil geloof, intens verdriet en een schrijnend afscheid. Toch is C’est la vie geen boek vol ellende. Integendeel!
Het is een boek voor bemoediging.
… altijd pakte ze de draad op,
vol levensvreugd en vertrouwen.
Dapper in de oorlog, dapper erna. Het fortuin uit hun gegoede families wordt niet hun deel. Haar rijkdom zit in eenvoud, in klein geluk. In haar kinderen en in haar paradijs, hun huis op de heuvel: Sainte Thérèse. En zeker, ook in de onvoorwaardelijke liefde van haar man, al is daar – bijna onbereikbaar diep weggestopt – die verraderlijk loerende dreiging.
Het leven loopt zoals het loopt. Ans’ berustende woorden geven het boek zijn titel: ‘Het is niet anders, C’est la vie.’
Deze tekst maakt al duidelijk dat het over de familie van de Schrijver gaat en ik was dan ook benieuwd hoe het boek me zou raken en welke gevoelens er getriggerd gingen worden. Maar zeker ook of de schrijver niet te veel zou verdwijnen in zijn eigen gevoelens over die geschiedenis.
Vanaf de eerste pagina’s wilde ik het boek verder lezen. Langzaam leerde ik de personen in het boek wat beter kennen en er was ergens een opbouwende spanning te voelen. Zodat ik wist dat er iets stond te gebeuren. Zoals een gevoel dat je kunt hebben als er leuke dingen gebeuren en jij je afvraagt hoelang dat geluk nog gaat duren.
Natuurlijk kwamen er kinken in de kabel van geluk. Zo is het leven. En dat is dan ook wat er gebeurde in het verhaal.
De gevoelens van liefde, verdriet en wanhoop krijg je als lezer duidelijk te voelen. Maar ook de kracht van Ans is duidelijk voelbaar. Ondanks alle tegenslagen is zij in staat terug te veren en er het best van te maken. Zij vindt troost en steun bij haar geloof waardoor er altijd hoop aan de horizon gloort voor Ans.
Aan de hand van de verhalen, de foto’s en een dagboek heeft Chris het verhaal opgetekend van een geweldige vrouw die zijn moeder was. Zelfs in de oorlog stond zij haar mannetje. Een vooruitstrevende vrouw die iedereen belangrijke levenslessen heeft kunnen meegeven.
Ik begrijp dat het voor Chris ook helend heeft gewerkt om langs het pad van herinneringen te lopen. Het is hem dan ook zeer goed gelukt om dit op papier met de wereld te delen. Dat kan niet iedereen en zeker niet bij een verhaal dat echt gebeurd is en waarvan hij eigenlijk onderdeel van was.
Maar het is hem gelukt om met dit debuut, niet alleen maar de gebeurtenissen van uit zijn eigen beleving te benoemen en daar een verhaal op te baseren. Hij heeft ook duidelijk de verschillende karakters neergezet, wat betekent dat hij nu en dan op een afstandje naar het verhaal heeft gekeken.
Ik geef dan ook graag 5 sterren en kan Chris alleen maar aansporen om zo door te gaan