Lezersrecensie
Meegluren
Recensie van het boek ‘Grote verhalen voor een klein meisje’ geschreven door Cindy van de Linden.
Dit is een autobiografisch verhaal over het leven van de auteur die begint in het Noord-Brabantse Nuenen. Heel belangrijk in haar leven is de discotheek Cintonjo van haar ouders. Cintonjo is een samengevoegde naam van de namen van haar ouders Jo en Tony en van haar eigen naam.
Familie, neefjes en nichtjes waren erg belangrijk voor haar. Zo ook haar paard Rivale en de muziek.
Cindy wordt naar een kostschool gestuurd als ze onhandelbaar wordt en niemand hier een verklaring voor heeft. Cindy zelf draag zo’n groot geheim met zich mee dat zij het zich niet wil herinneren.
Wanneer haar ouders besluiten om naar Spanje te gaan emigreren, dan voelt Cindy zich verlaten van alles en iedereen. Ze is op zichzelf aangewezen en besluit het verleden voorgoed te vergeten.
Cindy neemt ons mee in haar leven in Nederland en Spanje. In het boek lees je de levensweg die ze heeft afgelegd naar volwassenheid en hoe zij in het modellen vak is gerold. Hoe ze in de krant verscheen als het meisje dat nee zei tegen de overheersende Julio Iglesias, waarvan ze vroeger zo’n groot fan was.
Mijn leesbeleving.
Het boek leest vlot weg al had ik in het begin moeite om alle namen te onthouden die als familie werden geïntroduceerd. Ik begrijp dat het voor de auteur belangrijk is om geen namen te vergeten, maar voor mij als buitenstaander was dat niet altijd bij te houden.
Daarom heb ik maar de focus gelegd op de belangrijkste personen.
Het is een intrigerend verhaal, waarbij de rode draad door haar leven heen, de gebeurtenis is die haar voorgoed veranderde. Duidelijk is hoe zoiets doorwerkt in de rest van iemands leven en hoe je als kind na zo iets, totaal veranderd.
Cindy verteld uitgebreid over alle lessen op haar pad en de obstakels. Voor mij had het niet zo gedetailleerd hoeven zijn maar ik voelde wel duidelijk hoe zij weer in haar verhaal verdwenen was bij het schrijven ervan.
En is dat eigenlijk niet waar het bij een autobiografie om draait? Eigenlijk is dat ook ‘ gluren bij de buren’ dat menige Nederlander graag mag doen.
Ik ben heel blij dat ik het boek van haar mocht lezen en zo een inkijk kreeg in haar leven, al voelde ik me nu en dan wel een gluurder.
Ze krijgt van mij vier sterren.
Dit is een autobiografisch verhaal over het leven van de auteur die begint in het Noord-Brabantse Nuenen. Heel belangrijk in haar leven is de discotheek Cintonjo van haar ouders. Cintonjo is een samengevoegde naam van de namen van haar ouders Jo en Tony en van haar eigen naam.
Familie, neefjes en nichtjes waren erg belangrijk voor haar. Zo ook haar paard Rivale en de muziek.
Cindy wordt naar een kostschool gestuurd als ze onhandelbaar wordt en niemand hier een verklaring voor heeft. Cindy zelf draag zo’n groot geheim met zich mee dat zij het zich niet wil herinneren.
Wanneer haar ouders besluiten om naar Spanje te gaan emigreren, dan voelt Cindy zich verlaten van alles en iedereen. Ze is op zichzelf aangewezen en besluit het verleden voorgoed te vergeten.
Cindy neemt ons mee in haar leven in Nederland en Spanje. In het boek lees je de levensweg die ze heeft afgelegd naar volwassenheid en hoe zij in het modellen vak is gerold. Hoe ze in de krant verscheen als het meisje dat nee zei tegen de overheersende Julio Iglesias, waarvan ze vroeger zo’n groot fan was.
Mijn leesbeleving.
Het boek leest vlot weg al had ik in het begin moeite om alle namen te onthouden die als familie werden geïntroduceerd. Ik begrijp dat het voor de auteur belangrijk is om geen namen te vergeten, maar voor mij als buitenstaander was dat niet altijd bij te houden.
Daarom heb ik maar de focus gelegd op de belangrijkste personen.
Het is een intrigerend verhaal, waarbij de rode draad door haar leven heen, de gebeurtenis is die haar voorgoed veranderde. Duidelijk is hoe zoiets doorwerkt in de rest van iemands leven en hoe je als kind na zo iets, totaal veranderd.
Cindy verteld uitgebreid over alle lessen op haar pad en de obstakels. Voor mij had het niet zo gedetailleerd hoeven zijn maar ik voelde wel duidelijk hoe zij weer in haar verhaal verdwenen was bij het schrijven ervan.
En is dat eigenlijk niet waar het bij een autobiografie om draait? Eigenlijk is dat ook ‘ gluren bij de buren’ dat menige Nederlander graag mag doen.
Ik ben heel blij dat ik het boek van haar mocht lezen en zo een inkijk kreeg in haar leven, al voelde ik me nu en dan wel een gluurder.
Ze krijgt van mij vier sterren.
2
Reageer op deze recensie