Lezersrecensie
Razend spannend vervolg!
Lief meisje, kwaad bloed is het vervolg op de bejubelde YA-thriller Moordgids voor lieve meisjes. Na al haar avonturen in het eerste boek heeft Pip besloten dat ze genoeg heeft van haar speurwerk. Maar als een broer van een beste vriend vermist raakt, moet ze wel weer op pad. Je zou kunnen zeggen dat Holly Jackson zichzelf niet meer zou kunnen overtreffen dat dat spectaculaire eerste boek, maar hallo: ze deed het weer.
In het vorige boek was Pip bezig met een schoolopdracht, maar nu gaat ze voor het echte werk. Ze maakt een podcast over haar speurwerk en ook over de lopende rechtzaken tegen de misdadigers uit boek één. Als lezer is het stiekem altijd fijn om te weten wat er na die grote climax gebeurt. Hoe gaat het leven van de hoofdpersonages verder? Welke straf krijgen de misdadigers? De grote focus ligt daar niet helemaal op, maar ze spelen een onmiskenbaar grote rol in Lief meisje, kwaad bloed en je kan er alleen maar fan van zijn.
Wat nog anders is nu is dat Pip geen cold case onderzoekt, maar zich helemaal stort op een zaak waar de politie niet naar wil omkijken. Dat zorgt ervoor dat er heel wat meer gevaren om de hoek loeren en dat je als lezer gewoon de tijdsdruk voelt. Je wilt pagina na pagina lezen. Je kan niet meer stoppen. En Pip trekt je zo weer mee in een web van leugens en briljante plottwisten.
Als boek één nog vers in je geheugen zit, dan voel je meteen hoeveel Pip gegroeid is. Ze is veranderd in hoe ze omgaat met anderen en denkt over heel wat dingen anders na. Ja, ze is nu wel een stuk ouder en heeft heel wat ervaring, maar ze laat toch een heel andere indruk na. Ze is nog steeds hardnekkig en koppig, maar vreemd genoeg steelt ze zo mijn hart. Ik vind haar na boek twee zelf nog een beter personage. Nu kan ik alleen maar heel benieuwd zijn naar haar karakter in boek drie, want zonder iets te spoiler: Pip heeft het zwaar te verduren gehad.
Holly Jackson heeft echt een stel goede hersenen. Ze denkt niet alleen na over haar personages, maar ook over elk klein feitje in de plot. Ik had oprecht niet gedacht dat dit boek me nog meer ging schokken dan Moordgids voor lieve meisjes. Maar kijk: hier sta ik dan met mijn mond vol tanden. Meer kan ik er niet over zeggen.
Als je dus bang bent van het tweedeboeksyndroom: Holly Jackson kent dat woord helemaal niet. Pip zuigt je weer helemaal mee in een ongelofelijk diepgelaagd mysterie en zelfs als je de laatste pagina hebt omgeslagen, laat het je niet los. Uitgeverij Volt, ik hoop dus van harte dat boek drie al meteen op jullie planning staat.
In het vorige boek was Pip bezig met een schoolopdracht, maar nu gaat ze voor het echte werk. Ze maakt een podcast over haar speurwerk en ook over de lopende rechtzaken tegen de misdadigers uit boek één. Als lezer is het stiekem altijd fijn om te weten wat er na die grote climax gebeurt. Hoe gaat het leven van de hoofdpersonages verder? Welke straf krijgen de misdadigers? De grote focus ligt daar niet helemaal op, maar ze spelen een onmiskenbaar grote rol in Lief meisje, kwaad bloed en je kan er alleen maar fan van zijn.
Wat nog anders is nu is dat Pip geen cold case onderzoekt, maar zich helemaal stort op een zaak waar de politie niet naar wil omkijken. Dat zorgt ervoor dat er heel wat meer gevaren om de hoek loeren en dat je als lezer gewoon de tijdsdruk voelt. Je wilt pagina na pagina lezen. Je kan niet meer stoppen. En Pip trekt je zo weer mee in een web van leugens en briljante plottwisten.
Als boek één nog vers in je geheugen zit, dan voel je meteen hoeveel Pip gegroeid is. Ze is veranderd in hoe ze omgaat met anderen en denkt over heel wat dingen anders na. Ja, ze is nu wel een stuk ouder en heeft heel wat ervaring, maar ze laat toch een heel andere indruk na. Ze is nog steeds hardnekkig en koppig, maar vreemd genoeg steelt ze zo mijn hart. Ik vind haar na boek twee zelf nog een beter personage. Nu kan ik alleen maar heel benieuwd zijn naar haar karakter in boek drie, want zonder iets te spoiler: Pip heeft het zwaar te verduren gehad.
Holly Jackson heeft echt een stel goede hersenen. Ze denkt niet alleen na over haar personages, maar ook over elk klein feitje in de plot. Ik had oprecht niet gedacht dat dit boek me nog meer ging schokken dan Moordgids voor lieve meisjes. Maar kijk: hier sta ik dan met mijn mond vol tanden. Meer kan ik er niet over zeggen.
Als je dus bang bent van het tweedeboeksyndroom: Holly Jackson kent dat woord helemaal niet. Pip zuigt je weer helemaal mee in een ongelofelijk diepgelaagd mysterie en zelfs als je de laatste pagina hebt omgeslagen, laat het je niet los. Uitgeverij Volt, ik hoop dus van harte dat boek drie al meteen op jullie planning staat.
1
Reageer op deze recensie