Lezersrecensie
Spannend, maar niet wat ik had verwacht
De Team Mortis-reeks van Bjorn Van Den Eynde zijn de enige oorspronkelijk Nederlandse boeken waaraan ik oprecht verslaafd aan ben. Al een jaar of 4 volg ik deze serie op de voet en is het een ware traditie geworden om tijdens de boekenbeurs een nieuw boek in de serie te kopen (omdat dan rond die tijd altijd een vervolg uitkomt…). Dit jaar was dus niet anders. Ik wachtte een heel jaar op Bloedlijst én was een klein beetje teleurgesteld.
Ik vind het zo jammer dat ik ietwat teleurgesteld ben in dit deel van Team Mortis, want ik was hopeloos verkocht aan de vorige vijf. Ik hou van de setting en originaliteit van de boeken en ook weer hier in Bloedlijst wist Van Den Eynde mij helemaal mee te nemen naar het ‘onbekende’ Denemarken. Ik hield zo van die setting. Ik kreeg er een heel leuk gevoel van én het feit dat de schrijver zo veel research heeft gedaan, maakt alles nog geweldiger.
Ook moet ik zeggen dat ik dit boek weer in één adem heb uitgelezen. Ik zat helemaal in het verhaal door Bjorns vlotte pen én leuke grapjes. Ja, ik heb wel genoten van het boek, want voor mij is deze serie nog steeds de beste Belgische YA (en thriller). Maar waar liep het voor mij dan mis?
Ik denk dat ik had verwacht dat het verhaal niet zo voorspelbaar ging zijn als het was. Ik ben zo gewend van deze schrijver dat hij me altijd weet te verrassen met zijn originele plottwists, eigentijdse kijk op het tienerleven en unieke premisse. Maar deze keer, ook al was ik zo weg van de setting, leek het boek meer te draaien om de emotionele evolutie van de personages dan het mysterie zelf. Op zekere hoogte vond ik dat het nodig was hier in het boek en zeker in de verhaallijn over heel de serie. Maar het voelde aan alsof dit verhaal van Team Mortis eerder was geschreven omdat de schrijver iets nodig had om de brokken te lijmen, terwijl ik als bevooroordeelde fan liever de grote onthulling waar ik nu al 5 boeken op wacht had gelezen. (Oké, ik als lezer had ook eerst wat emotionele drama nodig, maar toch verlangde ik naar iets heel anders wat ik uiteindelijk heb gelezen. Maar ik wil wel niet zeggen dat dit boek daardoor slecht was, want de schrijver kiest nog steeds hoe zijn verhaal wordt gebracht.)
Als ik zei dat het toch een tikkeltje voorspelbaar was, dan wil ik zeggen dat ik na en tijdje (voor de hoofdpersonages) doorhad wie de dader kon zijn. Maar dan ook echt. Misschien hadden andere mensen die het boek gelezen hebben het niet door, maar ik wel. De aanwijzingen die eerst gegeven werden waren te opzichtig om geloofwaardig over te komen, en daardoor ging ik als lezer op zoek naar een andere dader. Natuurlijk vond ik die dan snel. Waar ik dan wel heel blij mee was dat ik toch dan wel weer op een ander verkeerd spoor ben gezet door de schrijver. Ik verklap niet was het was, want dat zou een grote spoiler zijn, maar ik wil wel graag zeggen dat het me wel aangenaam verrast heeft.
Eerlijk is eerlijk, dit boek was goed, maar niet zo goed als de voorgaande boeken. Ik hield weer ontzettend van de schrijfstijl, unieke setting en vleugje Van Den Eynde waar ik zo aan verslaafd ben geworden in deze serie. Toch wist de plot van dit deel me niet echt te overtuigen en had ik graag wat dingen anders gezien. Bloedlijst was wel weer een geweldig boek van deze schrijver, zeker een aanrader voor de Team Mortis-fans. Ik kijk wel echt uit naar het vervolg. Want ik heb deze 4 vrienden in mijn hart gesloten, wat er ook gebeurt.
Ik vind het zo jammer dat ik ietwat teleurgesteld ben in dit deel van Team Mortis, want ik was hopeloos verkocht aan de vorige vijf. Ik hou van de setting en originaliteit van de boeken en ook weer hier in Bloedlijst wist Van Den Eynde mij helemaal mee te nemen naar het ‘onbekende’ Denemarken. Ik hield zo van die setting. Ik kreeg er een heel leuk gevoel van én het feit dat de schrijver zo veel research heeft gedaan, maakt alles nog geweldiger.
Ook moet ik zeggen dat ik dit boek weer in één adem heb uitgelezen. Ik zat helemaal in het verhaal door Bjorns vlotte pen én leuke grapjes. Ja, ik heb wel genoten van het boek, want voor mij is deze serie nog steeds de beste Belgische YA (en thriller). Maar waar liep het voor mij dan mis?
Ik denk dat ik had verwacht dat het verhaal niet zo voorspelbaar ging zijn als het was. Ik ben zo gewend van deze schrijver dat hij me altijd weet te verrassen met zijn originele plottwists, eigentijdse kijk op het tienerleven en unieke premisse. Maar deze keer, ook al was ik zo weg van de setting, leek het boek meer te draaien om de emotionele evolutie van de personages dan het mysterie zelf. Op zekere hoogte vond ik dat het nodig was hier in het boek en zeker in de verhaallijn over heel de serie. Maar het voelde aan alsof dit verhaal van Team Mortis eerder was geschreven omdat de schrijver iets nodig had om de brokken te lijmen, terwijl ik als bevooroordeelde fan liever de grote onthulling waar ik nu al 5 boeken op wacht had gelezen. (Oké, ik als lezer had ook eerst wat emotionele drama nodig, maar toch verlangde ik naar iets heel anders wat ik uiteindelijk heb gelezen. Maar ik wil wel niet zeggen dat dit boek daardoor slecht was, want de schrijver kiest nog steeds hoe zijn verhaal wordt gebracht.)
Als ik zei dat het toch een tikkeltje voorspelbaar was, dan wil ik zeggen dat ik na en tijdje (voor de hoofdpersonages) doorhad wie de dader kon zijn. Maar dan ook echt. Misschien hadden andere mensen die het boek gelezen hebben het niet door, maar ik wel. De aanwijzingen die eerst gegeven werden waren te opzichtig om geloofwaardig over te komen, en daardoor ging ik als lezer op zoek naar een andere dader. Natuurlijk vond ik die dan snel. Waar ik dan wel heel blij mee was dat ik toch dan wel weer op een ander verkeerd spoor ben gezet door de schrijver. Ik verklap niet was het was, want dat zou een grote spoiler zijn, maar ik wil wel graag zeggen dat het me wel aangenaam verrast heeft.
Eerlijk is eerlijk, dit boek was goed, maar niet zo goed als de voorgaande boeken. Ik hield weer ontzettend van de schrijfstijl, unieke setting en vleugje Van Den Eynde waar ik zo aan verslaafd ben geworden in deze serie. Toch wist de plot van dit deel me niet echt te overtuigen en had ik graag wat dingen anders gezien. Bloedlijst was wel weer een geweldig boek van deze schrijver, zeker een aanrader voor de Team Mortis-fans. Ik kijk wel echt uit naar het vervolg. Want ik heb deze 4 vrienden in mijn hart gesloten, wat er ook gebeurt.
1
Reageer op deze recensie