Een subtiel opgebouwde spannend gerecht

Esther Verhoef (1968) begon haar schrijfcarrière met columns voor Flair, later volgden nog informatieve boeken over huisdieren, voordat ze in 2003 debuteerde als thrillerschrijfster. Haar debuut ‘Onrust’ - in 2008 heruitgegeven onder de naam Escober - werd genomineerd voor de Gouden Strop, ze won de Belgische thrillerprijs Diamanten Kogel met het vervolg ‘Onder druk’. Dit was het begin van haar bekendheid. Met haar latere werk werd ze vaak genomineerd voor prijzen en won ze een aantal keer de Zilveren Vingerafdruk, ook won ze de Gouden Strop met ‘Lieve mama’. Naast thrillers schrijft ze ook romans.

‘Alter Ego’ begint in 1999 in Laren, waar de eerste verhaallijn zich afspeelt. Deze verhaallijn is het verleden van de hoofdpersoon Lynn Storm-Fleet, die later sprongen in de tijd maakt, waarin duidelijk wordt hoe haar jeugd vanaf tienerjaren is verlopen. Een vader die, als hij al thuis is, zijn vrouw mishandelt, terwijl hij het ook druk heeft met zijn bekende restaurant. Michelle, de zus van Lynn, is op jonge leeftijd het huis uit gevlucht, waardoor Lynn alleen komt te staan de moeder te helpen. Op een dag gaat Lynn hulp zoeken, maar of ze die krijgt is de vraag.

In Roermond van 2022 speelt de tweede verhaallijn zich af, waar Lynn in de dertig is en geen kinderen heeft. Ze is getrouwd met Camiel, die in de vijftig is, en hij is de chef-kok en eigenaar van sterrenrestaurant ‘De luwte’. Lynn werkt in de achtergrond aan projecten, het huidige project ‘De luwte in ‘t land’ houdt haar erg bezig. Ze heeft een affaire met elektricien Laurens, die ze heeft ontmoet toen er een stroomstoring was bij het restaurant, en hij heeft geen schoon verleden. In het begin leiden de ontmoetingen vaak tot vluchtige seks. Dan gebeuren er vreemde dingen in en rond het huis, waarbij Lynn begint te twijfelen aan bepaalde personen en vooral aan Laurens. Is hij wel te vertrouwen? En waarom wil hij zoveel van haar?

“Als het tot me doordringt wat er in blokletters op de spiegel staat, deins ik achteruit.” - Lynn op pagina 167

Naast deze twee verhaallijnen is er nog een derde, waar een onbekende vertelt over de obsessies en haat voor Lynn en Camiel. Is het echt haat? Of jaloezie? Of speelt er toch iets anders?

Verhoef laat de eerste verhaallijn voorafgaan met een jaartal, dat is prettig, want zo is bekend in welke levensfase Lynn zich bevindt. Elk stukje van een paar pagina’s maakt soms sprongen van jaren. Bij de tweede verhaallijn ontbreekt dit, waardoor het even onduidelijk is dat het weer over het heden gaat. De derde verhaallijn is vaak kort en staat in een ander lettertype, waardoor het duidelijk is dat dit een vertelling is van de onbekende, met ook nog gekruiste messen daarboven. Dit laatste lettertype is wat kleiner en schreefloos, terwijl de rest in schreef en normale grootte is. In het algemeen leest het prettig en stoort de wisseling niet.

Al zijn de ingrediënten - tweede vrouw, man , ex-vrouw, minnaar en kippen - niet uniek voor thrillers, weet Verhoef daar toch een subtiel opgebouwde spannend gerecht van de maken. Dit komt vooral doordat er soms echt iets onverwachts gebeurt, tot heel eng aan toe. Het is een psychologisch spel met de vraag of Lynn dat vol gaat houden. De paniek en twijfel, die elke maand meer worden, druipen van de pagina’s richting het einde. Verhoef maakt iedereen die aan bod komt verdacht. De eerste 100 pagina’s kunnen nog twijfels brengen of dit een thriller is of een roman, pas daarna komt het verhaal goed op gang, die ook wat luwte kent naast de spanning.

Bedankt Hebban, CPNB en uitgeverij Prometheus voor het mogen lezen en recenseren van ‘Alter ego’.