Lezersrecensie
Rustig de berg beklimmen met ingehouden adem
Schrijver en journalist Toine Heijmans (1969) debuteerde in 1998 met het non-fictieboek 'Respect!'. In 2011 debuteerde hij als roman schrijven met het boek ‘Op zee’, dat in vele talen is vertaald, wat hem grote bekendheid verwierf. Tien jaar later zoekt hij het iets hoger op dan de zee met de roman ‘Zuurstofschuld’.
‘Zuurstofschuld’ speelt zich af in de bergen, bijna alle bergen, maar in de Himalaya voornamelijk. Het gaat over vriendschap, maar ook het veranderende klimaat in de bergen. De snelheid waarmee ook het klimmen zelf verandert en de vele mensen die tegenwoordig de bergen ‘beklimmen’.
De lezer ontmoet Walter Welzenbach die in de Himalaya is, met een expeditie groep, om de top te bereiken. Hij ontmoet daar ook Monk, een Amerikaan die een YouTube-kanaal beheert en voor sponsoren de berg beklimt. Walter denkt veel terug aan zijn tijd met Lenny Tichy, waar hij het klimmen van heeft geleerd, en waarmee hij vele bergen heeft beklommen. Nu is Walter solo-klimmer, ondanks dat hij met een groep op pad is, en ziet de grote veranderingen van het klimmen vroeger en nu. Hij vergelijkt de tijd van grote grote belangrijke klimmers ook deels met zichzelf, haalt deze regelmatig aan, maar ook om te vertellen over hoe de bergen veranderen en de mensen die deze bergen bezoeken.
Toine Heijmans vertelt op prachtige wijze over de bergen. Vooral de passie voor het klimmen, met alle details van gereedschap en de techniek van klimmen. Tussen de regels door laat hij merken dat de bergen warmer worden, waardoor ze ook sneller zullen breken. Heijmans schrijft niet met een verwijt, maar juist rustig en ontspannen over wat er gebeurt, waardoor het eigenlijk nog meer impact heeft. Heijmans heeft veel respect voor de klimmers van toen, de gevaren die ze tegemoet traden, hoe moeilijk het toen was. Hij vertelt ook over de gevolgen van klimmen, juridisch en politiek, ook de menselijke kant met verwondingen, mentale uitdagingen en fysieke problemen.
Ik had bijna het idee zelf op een berg te zijn tijdens het lezen, ondanks de hitte. Ik had wel moeite met de snelheid, deze was wat traag, maar zo gaat het ook in de bergen (één stap, twee stap, drie stap, rusten). Ik heb zelf niets met bergbeklimmen, al begrijp ik nu beter wat klimmers drijft.
‘Zuurstofschuld’ speelt zich af in de bergen, bijna alle bergen, maar in de Himalaya voornamelijk. Het gaat over vriendschap, maar ook het veranderende klimaat in de bergen. De snelheid waarmee ook het klimmen zelf verandert en de vele mensen die tegenwoordig de bergen ‘beklimmen’.
De lezer ontmoet Walter Welzenbach die in de Himalaya is, met een expeditie groep, om de top te bereiken. Hij ontmoet daar ook Monk, een Amerikaan die een YouTube-kanaal beheert en voor sponsoren de berg beklimt. Walter denkt veel terug aan zijn tijd met Lenny Tichy, waar hij het klimmen van heeft geleerd, en waarmee hij vele bergen heeft beklommen. Nu is Walter solo-klimmer, ondanks dat hij met een groep op pad is, en ziet de grote veranderingen van het klimmen vroeger en nu. Hij vergelijkt de tijd van grote grote belangrijke klimmers ook deels met zichzelf, haalt deze regelmatig aan, maar ook om te vertellen over hoe de bergen veranderen en de mensen die deze bergen bezoeken.
Toine Heijmans vertelt op prachtige wijze over de bergen. Vooral de passie voor het klimmen, met alle details van gereedschap en de techniek van klimmen. Tussen de regels door laat hij merken dat de bergen warmer worden, waardoor ze ook sneller zullen breken. Heijmans schrijft niet met een verwijt, maar juist rustig en ontspannen over wat er gebeurt, waardoor het eigenlijk nog meer impact heeft. Heijmans heeft veel respect voor de klimmers van toen, de gevaren die ze tegemoet traden, hoe moeilijk het toen was. Hij vertelt ook over de gevolgen van klimmen, juridisch en politiek, ook de menselijke kant met verwondingen, mentale uitdagingen en fysieke problemen.
Ik had bijna het idee zelf op een berg te zijn tijdens het lezen, ondanks de hitte. Ik had wel moeite met de snelheid, deze was wat traag, maar zo gaat het ook in de bergen (één stap, twee stap, drie stap, rusten). Ik heb zelf niets met bergbeklimmen, al begrijp ik nu beter wat klimmers drijft.
1
Reageer op deze recensie