Don't mention the war!
Beide boeken gaan over het na-oorlogse Oostenrijk en het vakkundig verzwijgen van de misdaden en de trauma's uit de oorlog. Zware kost, op verrassend luchtige wijze geserveerd en uitstekend vertaald. Maar waar deze thematiek bij 'Dunkelblum zwijgt' als een duistere rode lijn het verhaal bijeen houdt, verzandt 'Vienna' in een stortvloed aan personages, lotgevallen en identiteitscrises, met als enig verbindend element dat iedereen familie van elkaar is. Maar wat is nu eigenlijk het punt dat de auteur hiermee wil maken?
Ik heb het boek grotendeels met plezier gelezen, vooral vanwege de steeds wisselende focus op andere familieleden en hun vreemde levenswandel. Toch kon ik de aandacht er niet helemaal bijhouden en heb ik de laatste hoofdstukken diagonaal gelezen: "ja, nu weten we het wel..." en dat is jammer.
Dus: een leuk en interessant boek, maar wat nu precies de boodschap was - daar ben ik helaas niet achter gekomen.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Awielwel
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
Een roman over de urgentie die twee twintigers voelen om de wereld te verbeteren, en alle idealisme, ambitie en frustratie die ze ervaren in hun zoektocht
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
