eindeloos jammer

Ik had me laten verleiden door de prachtige voorkant. Een boek over tuinieren, planten, vrouwen, ietwat filosofisch en pensief van aard, passend bij het vroege najaar... bring it on!
Helaas bleek het een zich eindeloos herhalende zemelarij over de 'bijzondere band' die vrouwen (bij voorkeur moeder, zucht) zouden hebben met planten en grond. Een soort New Age gewauwel waar ik (vrouw met tuin) ernstig jeuk van krijg. En aangezien ik al genoeg jeuk krijg van de brandnetels in mijn tuin lees ik het boek niet uit.
Jammer, want volgens mij steekt er wel een schrijfster in Alice Vincent, als ze ten minste een keer zou ophouden met naar haar navel te staren.