Lezersrecensie
Bomen en verhalen verbinden
Na Bewilderment is dit mijn tweede Richard Powers, en net als dat boek was ook dit een topper. De hoge verwachtingen die een Pulitzerprijs met zich meebrengt, werden zeker waargemaakt.
In The Overstory volgen we negen personages, elk met hun eigen band met bomen. Zo is er een man die als kind een kastanjeboom plantte en zijn leven lang met dat ene zaadje verbonden blijft. Een kunstenaar die na een bijna-doodervaring bomen op een heel nieuwe manier ziet. En een wetenschapper die ontdekt hoe bomen met elkaar communiceren, een inzicht dat haar leven compleet verandert. Hun verhalen lijken in eerste instantie los te staan, maar verweven zich langzaam tot een krachtig geheel—net als het ondergrondse netwerk van wortels dat bomen met elkaar verbindt.
Het boek raakt aan grote thema’s zoals milieubescherming, activisme en de relatie tussen mens en natuur. Het voelt soms als een oproep tot actie, zonder belerend te zijn. Hoewel het verhaal traag op gang komt en de schrijfstijl soms wat uitdagend is, heb ik er enorm van genoten. Het werd al snel duidelijk waarom The Overstory zo veel lof heeft gekregen.
Regelmatig moest ik denken aan Het verborgen leven van bomen van Peter Wohlleben —alsof The Overstory de fictieversie daarvan is. Beide delen ze hetzelfde centrale thema: bomen en hun impact op de wereld om ons heen.
Achteraf gezien had ik dit boek misschien beter op een e-reader gelezen in plaats van als paperback... Oeps!
“A tree is a wonderous thing that shelters, feeds, and protects all living things. It even offer shade to the axmen who destroy it.”
“No one sees trees. We see fruit, we see nuts, we see wood, we see shade. We see ornaments or pretty fall foliage. Obstacles blocking the road or wrecking the ski slope. Dark, threatening places that must be cleared. We see branches about to crush our roof. We see a cash crop. But trees - trees are invisible.”
In The Overstory volgen we negen personages, elk met hun eigen band met bomen. Zo is er een man die als kind een kastanjeboom plantte en zijn leven lang met dat ene zaadje verbonden blijft. Een kunstenaar die na een bijna-doodervaring bomen op een heel nieuwe manier ziet. En een wetenschapper die ontdekt hoe bomen met elkaar communiceren, een inzicht dat haar leven compleet verandert. Hun verhalen lijken in eerste instantie los te staan, maar verweven zich langzaam tot een krachtig geheel—net als het ondergrondse netwerk van wortels dat bomen met elkaar verbindt.
Het boek raakt aan grote thema’s zoals milieubescherming, activisme en de relatie tussen mens en natuur. Het voelt soms als een oproep tot actie, zonder belerend te zijn. Hoewel het verhaal traag op gang komt en de schrijfstijl soms wat uitdagend is, heb ik er enorm van genoten. Het werd al snel duidelijk waarom The Overstory zo veel lof heeft gekregen.
Regelmatig moest ik denken aan Het verborgen leven van bomen van Peter Wohlleben —alsof The Overstory de fictieversie daarvan is. Beide delen ze hetzelfde centrale thema: bomen en hun impact op de wereld om ons heen.
Achteraf gezien had ik dit boek misschien beter op een e-reader gelezen in plaats van als paperback... Oeps!
“A tree is a wonderous thing that shelters, feeds, and protects all living things. It even offer shade to the axmen who destroy it.”
“No one sees trees. We see fruit, we see nuts, we see wood, we see shade. We see ornaments or pretty fall foliage. Obstacles blocking the road or wrecking the ski slope. Dark, threatening places that must be cleared. We see branches about to crush our roof. We see a cash crop. But trees - trees are invisible.”
1
Reageer op deze recensie