Hoe een lastig personage toch een aangenaam boek kan maken

Een boek als Yellowface komt, na alle hype van de voorbije 2 jaar, met torenhoge verwachtingen. Hoewel de beoordelingen wisselend zijn,was het boek niet te missen—het duikt overal op. Er móét dus iets in zitten, toch?

Laat ik meteen zeggen: ik heb Yellowface met plezier gelezen, al kon ik het hoofdpersonage June absoluut niet uitstaan. Haar gedachten en acties waren regelmatig zo absurd dat ik tijdens onze buddyread meerdere keren gepost heb over hoe ongelooflijk frustrerend ik haar vond. Toch deed dat niets af aan mijn leeservaring—integendeel. Juist omdat June zo’n intrigerend en onbetrouwbaar personage is, bleef ik geboeid. Ik moest weten hoe ver ze zou gaan en hoe het verhaal zich zou ontvouwen.

Wat dit boek echt interessant maakt, is de thematiek. Yellowface werpt een scherpe blik op de literaire wereld, met onderwerpen als culturele toe-eigening, racisme en machtsstructuren binnen de uitgeversbranche. Het laat zien hoe het schrijverschap niet alleen draait om talent, maar ook om privilege, netwerken en de manier waarop iemand zichzelf weet te presenteren.

Daarnaast vond ik het thema trial by media erg sterk uitgewerkt. Het boek laat zien hoe snel iemand publiekelijk kan worden afgemaakt door social media, en hoe de grens tussen gerechtvaardigde kritiek en een heksenjacht soms vervaagt. Wie heeft eigenlijk het recht om iemand ‘canceled’ te verklaren zonder echte bewijzen?

Bovendien draait het hele verhaal om morele dilemma’s. Wat is de juiste keuze? Wanneer overschrijd je een grens? En wie bepaalt dat? Yellowface stelt deze vragen op een manier die je als lezer dwingt om na te denken, zonder ooit een eenduidig antwoord te geven. Wanneer zou jij toegeven en een andere keuze durven maken?

Ik moet wel toegeven dat het op het einde een beetje te veel van het goede werd. Het bleef snel lezen, maar het voelde wel een beetje van de pot gerukt.

Hoe dan ook, benieuwd naar ander werk van Kuang!