Te veel hoofd en te weinig hart

Het boek gaat over een vriendschap tussen Kit en Ara en bestaat uit drie delen die zich uitstrekken over een tijdspanne van dertig jaar. 'Dingen en woorden' beslaat een prille vriendschap uit de kinderjaren, 'eten en drinken' illustreert de groei van de vriendschap tijdens de pubertijd en 'werk en liefde' vormt de kers op de taart waarbij de vriendinnen zich een weg banen door het slordige leven als jongvolwassenen. De lezer volgt het verhaal vanuit het standpunt van Kit, die als verteller de touwtjes in handen heeft. Zij omschrijft zichzelf als het 'hoofd' en symboliseert de rede en het verstand. Ze ontplooit zich als een intelligente dame met een uitzonderlijk gevoel voor taal. Ara omschrijft ze als het 'hart' en zij symboliseert de emotie en het gevoel. Zij ontwikkelt zich als een gevoelsmatig en praktisch ingesteld persoon die weinig met woorden heeft. In al deze tegenstellingen zit hem net de aantrekkingskracht tussen de twee: tegenpolen trekken elkaar aan.

Het boek neemt een leuke start. Er zitten vertederende momentjes in tijdens de jeugd van Kit, die nostalgische gevoelens naar je eigen jeugd oproepen. De geborgenheid van het gezin waarin de verteller opgroeit, getuigen van een warme jeugd. Friet op vrijdag, een gedegen basis voor een gelukkige kindertijd. Ook het ogenblik waarop Kit geen hond mag hebben en beslist om een steen aan een koord te binden als alternatief is ronduit koddig en amusant. Haar onverklaarbare verbinding met een vogel en een auto zorgen aanvankelijk voor een luchtig en intrigerend verhaal op een moment dat Ara nog wat op de achtergrond blijft.

Het is pas op het moment dat zij meer aandacht krijgt, dat die jeugdige magie uit het boek lijkt te verdwijnen. De vriendschap ontwikkelt zich op een manier die vrij vaag en abstract blijft. Alles is heel introspectief en beschouwend. Vriendschap wordt ontleed als iets puur filosofisch en de boeiende realiteit van een vriendschappelijke relatie in al haar facetten wordt uit het oog verloren. Palmen verliest zich in symbolische constructen met allerlei tegenstellingen, maar vergeet de levende en ademende mens achter deze ideeën waardoor het moeilijk is om emotioneel betrokken te raken bij het verhaal.

Ook qua stijl en taalgebruik zit er een paradox in het boek. Kit is iemand die prat gaat op haar eigen liefde voor taal en toch blijft het boek zelf op dat vlak oppervlakkig braaf en ingetogen. Het is netjes en correct, maar vooral sober en saai. De stijl sprankelt niet en bevat - behalve dan in het begin - weinig humor of gelaagdheid. Het boek focust te veel op het intellectuele en verliest daarbij het emotionele en esthetische aspect helemaal uit het oog.

Kortom, het ontbreekt aan spanning en menselijke kwetsbaarheid in het boek. Het filosofische aspect is interessant, maar niet als het ten koste gaat van het stilistische en verhalende. Als je op zoek bent naar menselijke ervaringen, naar échte intieme vriendschappen met al haar hoogtes en laagtes, is dit boek waarschijnlijk niet voor jou.