Een andere kant van de cannabisplant, maar Michiels preekt voor eigen parochie

Het is een toegankelijk boek voor iemand die meer te weten wil komen over de plant. Michiels bouwt het boek interessant op door de geschiedenis van de cannabisplant en haar politieke verbanning te verweven met eigen ervaringen en inzichten. Als cultuurkenner koppelt de auteur cannabis vaak aan films en muziek (reggae, jazz en andere), wat interessant is, maar ook vermoeiend kan zijn omdat de lezer op den duur verzadigt omwille van de vele namen en titels die hij laat vallen. Michiels probeert in het boek vooral de sceptici te overtuigen, maar ik denk dat hij daarbij niet het juiste leespubliek voor ogen had. Mijn inziens zal het boek voornamelijk gelezen worden door ingewijden of ervaringsdeskundigen, waardoor hij in al zijn enthousiasme vooral voor eigen parochie preekt. Voor een lezer die al een en ander kent over de materie, komt dit soms opdringerig of vervelend over. Zijn verhaal is soms overigens onvoldoende genuanceerd, waardoor ik denk dat hij personen die vooralsnog niets van het onderwerp kennen niet zal overtuigen. Dat gezegd zijnde heeft het boek ook positieve kanten. Het leest heel vlot, het is bij momenten grappig, het bevat mooie persoonlijke anekdotes van de auteur en een unieke analyse van het cannabisbeleid door de jaren heen in België. Het klopt dat de plant een imagoprobleem heeft en ik ben blij dat Michiels het onderwerp zo taboeloos durft aanpakken. Hij komt er voor uit zelf een complexloze cannabisgebruiker te zijn, wat inspirerend kan werken voor anderen die zich geremd voelen of schroom kennen omwille van hun eigen gebruik. En die overtuiging is er eentje die ik met plezier meeneem uit het boek en zelf zal uitdragen.