Lezersrecensie
Een beetje verliefd
121 Er was iets waar ik nooit mee klaar zal zijn: me terugtrekken in de eenzaamheid van het bos, waar het aangenaam donker is. Dat is de laatste vreugde.
Dit derde en laatste deel in de zwerverstrilogie kwam uit in 1912. Ook het minste deel naar mijn mening. Maar nog steeds goed leesvoer voor de liefhebber. Voor de beginner raad ik Honger aan. Dat maakt geen deel uit van de trilogie maar de ik-figuur is wel dezelfde.
De ik-figuur is minder onvoorspelbaar in dit deel. Meer observerend. Waarbij opvalt dat hij een bijzondere belangstelling toont voor Ingeborg Torsten, een jonge dame, en haar liefdesleven. En een beetje verliefd op haar lijkt hij zelf ook. Misschien is dat ook wel een laatste vreugde, want de zwerver (en schrijver) is inmiddels 70.
Dit derde en laatste deel in de zwerverstrilogie kwam uit in 1912. Ook het minste deel naar mijn mening. Maar nog steeds goed leesvoer voor de liefhebber. Voor de beginner raad ik Honger aan. Dat maakt geen deel uit van de trilogie maar de ik-figuur is wel dezelfde.
De ik-figuur is minder onvoorspelbaar in dit deel. Meer observerend. Waarbij opvalt dat hij een bijzondere belangstelling toont voor Ingeborg Torsten, een jonge dame, en haar liefdesleven. En een beetje verliefd op haar lijkt hij zelf ook. Misschien is dat ook wel een laatste vreugde, want de zwerver (en schrijver) is inmiddels 70.
1
Reageer op deze recensie
