Een andere kijk op dieren

“De intelligentie van dieren is lang afgemeten aan die van mensen. In experimenten werd bijvoorbeeld onderzocht hoe goed dieren puzzels kunnen oplossen in vergelijking met mensen. Veel dieren zullen daar niet goed op scoren omdat hun zintuigen anders ontwikkeld zijn en ze andere kwaliteiten nodig hebben om te overleven. Dat is omgekeerd ook zo: een mens is in mierentermen waarschijnlijk niet erg intelligent omdat mensen slechter kunnen samenwerken, of in duiventermen niet erg intelligent omdat mensen slechter ruimtelijk inzicht hebben, of in hondentermen niet zo intelligent omdat ze niet op geur kunnen navigeren.”

Dierentalen is een aardige introductie en zou kunnen aanzetten tot verder lezen over dit onderwerp. Regelmatig verwijst Eva Meijer naar literatuur op dit gebied. Het had echter van mij een nog meer filosofische insteek mogen hebben. Nu is het af en toe wel erg een opsomming van voorbeelden. Maar dat je na het lezen van dit boek iets anders naar de dieren om ons heen kijkt is natuurlijk geweldig.

“Een stad lijkt vooral door mensen bevolkt, maar andere dieren zijn overal, en ze communiceren met mensen en met elkaar. Een deel van deze dierentalen begrijpen we als vanzelf, een deel is een volkomen mysterie, daartussen vinden we begrip in allerlei gradaties. Er zijn uitingen die we horen of zien en niet begrijpen, en er zijn uitingen die volledig langs ons heen gaan omdat ze buiten het bereik vallen van wat we kunnen horen, zien of ruiken.”