Matige streekroman

Uit 1990. Qua vorm is het aardig dat het grootste deel door een alwetende verteller wordt verteld maar de laatste hoofdstukken door Pedro, de hoofdpersoon, zelf. Het verhaal speelt zich niet lang na de Anjerrevolutie in 1974 af. Pedro is een van de erfgenamen van een groot landhuis in de noordelijke provincie Trás-os-Montes.

Ik wil er verder niet te veel woorden aan vuil maken. Daarom een citaat uit een recensie van Arnold Heumakers die het mooi verwoordt:

“Over de bergen is op z’n best een matige streekroman. Maar wat Komrij voor ogen heeft gestaan zal eerder een indrukwekkend noodlotsdrama vol mysterie zijn geweest, waarin een buitenstaander door een taaie, archaïsche wereld die hij nooit volledig kan doorgronden op de knieën wordt gedwongen. Dat alles voorzien van veel onheilspellende symboliek (van bolbliksems tot brandende en omvallende kastanjebomen) en van een uit de ‘Gothic novel’ weggelopen landhuis als dominerend decor. Ik zie de bedoeling, maar niet de realisatie. Wat ik lees zijn zich moeizaam voortslepende beschrijvingen, waaruit niemand voldoende tot leven komt om voor het drama belangstelling te kunnen afdwingen.”

Daarentegen viel het me op dat er op Goodreads wel een paar goede beoordelingen van Portugezen staan. Dat triggerde mij ook om het toch uit te lezen. Maar misschien mis ik historische kennis over de verhoudingen na 1974.