Onderhuidse spanning met incidentele horror-elementen

In 2018 verscheen de Nederlandse vertaling van Stephen Kings Gwendy's knoppenkist. Hij schreef dit boek niet alleen, maar samen met duizendpoot Richard Chizmar. Why? Volgens het voorwoord dat in de Gwendy trilogie staat (waar we tot 2024 op moesten wachten), had de meester van de horror last van een writersblock, wat voor mij gelijk staat aan een horror scenario.

In het eerste deel van het boek maken we kennis met de twaalfjarige Gwendy Peterson die van een onbekende man een mysterieuze houten kist krijgt. De kist heeft een aantal gekleurde knoppen en twee hendeltjes. Deze laatste leveren respectievelijk chocolaatjes en zilveren munten die de ontvanger voorspoed brengen. Maar de kist vraagt ALTIJD iets terug. In alle drie de delen volgen we Gwendy op verschillende momenten in haar leven waarbij ze de verleidingen van de kist probeert te weerstaan. De aspecten die zo kenmerkend zijn voor de drie levensfasen worden daarbij uitvergroot en ook uitstapjes naar voor King bekende plaatsen en verwijzingen naar personages uit eerdere boeken van King worde niet geschuwd. Als Gwendy uiteindelijk gedwongen wordt tot rigoureuze maatregelen is de prijs hoog.

Gwendy's knoppenkist is lijvig (zeshonderddrieënvijftig pagina's) en zoals het een echte King betaamt is er de nodige aandacht voor setting en personages: beeldend en tot in detail uitgewerkt. Je houdt ervan of je verafschuwt het. De trilogie is geen pure horror, maar heeft wel enkele horror-elementen. De onderhuidse spanning is echter leading en zoals altijd gaat het over de keuze tussen goed en kwaad. Dit keer is de scheidslijn echter wel erg dun en vraag je je regelmatig af wat goed is en wat kwaad. Het verhaal zelf is origineel, zit knap in elkaar waarbij alles klopt zonder dat je als lezer een expliciet antwoord op alle vragen krijgt. En dan ben je gewoon nog steeds de grootste. Writersblock of niet.

Ps: het fysieke boek wisselde ik af met het luisterboek dat uitstekend wordt voorgelezen door Jeroen Tjepkema