Hoog niveau thrillerdebuut van Hollandse bodem

Stel, je neemt een op het oog onschuldige beslissing waarna je leven van het een op het andere moment in een achtbaan verandert. Dat overkomt vriendinnen en buurtgenoten Christel, Suus, Babette en Sandra als ze na een festivalbezoek het besluit nemen om via een bospad een kortere weg naar huis te nemen. Als ze op een gegeven moment niet verder kunnen omdat de weg wordt versperd, kunnen ze met geen mogelijkheid voorspellen dat hun leven op het punt staat voorgoed te veranderen. Welkom in de nachtmerrie die Vera van Beers (1975) in haar debuutthriller Onheilspad neerzet.

Op het eerste gezicht lijkt uitsluitend het enorme geheim dat de vier vriendinnen na die nacht met zich mee moeten dragen, het enige dat ze een plaats moeten geven. De onderlinge spanningen nemen echter al snel toe en als blijkt dat ieder van de vriendinnen apart ook nog wel iets te verbergen heeft, komt hun vriendschap helemaal onder druk te staan.

'Als ik nog eens achterom kijk, zie ik haar treuzelen met het openen van de deur. Zou er iets zijn? Ze doet de laatste tijd wel vaker vreemd. Of reageert ze zo omdat onze vondst nu in haar atelier ligt? Bij het omdraaien van de sleutel in mijn eigen voordeurslot, slaat ook bij mij ineens de twijfel toe. Was onze beslissing wel de juiste? En kan ik mijn vriendinnen vertrouwen?'

Van Beers, die getuige haar website al meerdere korte verhalen op haar conto heeft staan en hiermee zelfs in de prijzen viel, heeft volgens uitgeverij De Crime Compagnie 'altijd al een fascinatie voor taal gehad'. In Onheilspad laat zij dat vooral tot uiting komen in een spannende setting en een uitgebreide introductie van de personages. Dit heeft tot gevolg dat het verhaal wat traag op gang komt. Door de toegankelijke taal en de juiste balans tussen beschrijvende tekst en dialogen wordt dat gelukkig grotendeels gecompenseerd.

Vanaf het moment dat de hoofdstukken wat korter worden, krijgt het verhaal ook meer vaart. Hierbij wisselt de auteur handig van vertelperspectief, al wordt de eerste helft van het boek voornamelijk verteld vanuit Christel en Ben, rechercheur bij de politie en tevens buurman van de vier vriendinnen. Pas later krijgen ook andere personages een stem, wat een verrassende wending aan het verhaal geeft. In combinatie met de onderhuidse irritaties zorgt dit ervoor dat de spanning gestaag toeneemt. Onbeantwoorde vragen, tipjes van sluiers, cliffhangers en natuurlijk de vraag hoe het afloopt, houden je vanaf dat moment in een stevige greep.

Naarmate het einde van het boek in zicht komt, valt alles gelukkig op zijn plaats; we willen ten slotte antwoorden en daarin stelt de auteur ons niet teleur. Wat Onheilspad echter anders dan andere Nederlandse thrillers maakt, is het door de auteur gekozen tijdspad en de originele manier waarop de diverse verhaallijnen worden uitgewerkt. En mocht je gaandeweg het boek je adem inhouden omdat je bang bent voor een gedoodverfd einde, dan kun je met een gerust hart uitademen want ook dat heeft Van Beers, geheel in lijn met het hoge niveau van het boek, navenant uitgewerkt.