Lezersrecensie
Magisch betoverende wereld
Wat zou jij doen als er een gewetenloze moordenaar achter je aan zit en overal om je heen magische wezens sterven? Dat probleem moet Mal (voluit Malus Arvorian) het hoofd bieden. Terwijl ze ternauwernood ontsnapt aan het mes van de moordenaar raakt ze haar bijzondere vriendje Gelifen kwijt en rolt ze de wereld van Christopher binnen. Christopher, die op bezoek is bij zijn opa in Schotland, heeft net te horen gekregen dat hij zijn opa op zal volgen als ‘hoeder’ van een eilandengroep die de Archipel wordt genoemd. In de Archipel wonen nog alle magische wezens waarvan wij mensen dachten dat ze uitgestorven waren. Mal weet hem te overtuigen dat hij haar moet helpen uit te zoeken wat er aan de hand is in de Archipel en Christopher besluit met haar mee te gaan. Dat is het begin van een magisch avontuur waarbij ze samen met een aantal bijzondere reisgenoten op zoek gaan naar de boom die de Archipel van glimourie voorziet en al het leven beschermt.
Katherine Rundell (1987, Pembury, Verenigd Koninkrijk) groeide grotendeels op in Zimbabwe, maar verhuisde op haar 14e naar Brussel. Tijdens haar studie aan het St. Chaterine’s College in Oxford ontwikkelde ze een interesse in het beklimmen van daken. Dit resulteerde uiteindelijk in haar book Rooftoppers, dat bekroond werd met de Blue Peter Award en Waterstones Children’s Book Prize. Naast een aantal andere kinderboeken, schreef ze ook het inspirerende essay Waarom je kinderboeken moet lezen, zelfs al ben je oud en wijs. Onmogelijke wezens is het eerste deel van een trilogie vol avontuur, moed en magie. De illustraties zijn van Tomislav Tomić; Jenny de Jonge is verantwoordelijk voor de Nederlandse vertaling
Het verhaal begint met een drietal quotes en ‘het Bestarium van de hoeder’. Hierin wordt een aantal magische wezens zoals de Griffioen, de Sphinx en de Kraken geïntroduceerd. En dat is meer dan handig, zo blijkt als het verhaal vordert.
Rundell hanteert een vlotte schrijfstijl met relatief korte zinnen in modern taalgebruik die op hun beurt resulteren in lekker korte hoofdstukken. Hierin wisselen sprankelende dialogen zich af met beeldende beschrijvingen. Deze laatsten halen nergens de vaart uit het verhaal maar geven je als lezer een perfect idee van de wonderlijke wereld die Archipel heet. De schrijfster weet hierbij heel knap de juiste (taal)weg te bewandelen waardoor het boek geschikt is voor alle leeftijden. Avontuur wordt afgewisseld met humoristische dialogen maar ook Grote Emoties zoals verdriet wordt niet geschuwd.
De ratatoska staarde hen met heldere bruine ogen aan. “Als hij jullie verwelkomt, verwelkoms ik jullie ook” zei ze. Ze had een hoge stem en sprak snel. “Zo niet, ik bijts jullie” Ze keek naar Nachtraaf. “Wat is het?”
“Geen van tweeën”
“Ik kan niets anders bedenken,” zei de ratatoska. “Moets ik ze half bijten?”
De opbouw van onmogelijke wezens is grotendeels chronologisch met een enkele flashback. De auteur maakt gebruik van de alwetende schrijver in een wisselend vertelperspectief. Het voordeel hiervan is dat je als lezer behoorlijk veel informatie, maar in mindere mate een kijkje in het hoofd van de personages krijgt Toch leer je hen in de loop van het verhaal best aardig kennen, maar dat is meer gebaseerd op daden dan gedachten. Door hier en daar wat cliffhangers te laten vallen, weet Rundell de spanning goed op te bouwen.
Na de introductie van de protagonisten Mal en Christopher, worden ook de overige leden van het reisgezelschap bekend en neemt de schrijfster je aan de hand mee naar de verschillende eilanden in de Archipel. Hierbij geeft zowel de titel als ieder hoofdstuk op zich kleine hints welke kant het verhaal opgaat. Iets wat voor met name jongere lezers best prettig kan zijn. Rundell doet dit echter op een dusdanige manier dat er nog genoeg verrassingen overblijven, want schrijven kan deze dame!
Klein minpuntje zijn de vervagende gouden letters op zowel de cover als de rug. En wat er echter precies met 'onmogelijke wezens' wordt bedoeld, is na het lezen van dit eerste deel uit deze serie niet geheel duidelijk. Wellicht dat een volgend deel hier uitsluitsel over zal geven? Hopelijk hoeven we hier niet al te lang op te wachten want de wereld van de Archipel is magisch betoverend.
Katherine Rundell (1987, Pembury, Verenigd Koninkrijk) groeide grotendeels op in Zimbabwe, maar verhuisde op haar 14e naar Brussel. Tijdens haar studie aan het St. Chaterine’s College in Oxford ontwikkelde ze een interesse in het beklimmen van daken. Dit resulteerde uiteindelijk in haar book Rooftoppers, dat bekroond werd met de Blue Peter Award en Waterstones Children’s Book Prize. Naast een aantal andere kinderboeken, schreef ze ook het inspirerende essay Waarom je kinderboeken moet lezen, zelfs al ben je oud en wijs. Onmogelijke wezens is het eerste deel van een trilogie vol avontuur, moed en magie. De illustraties zijn van Tomislav Tomić; Jenny de Jonge is verantwoordelijk voor de Nederlandse vertaling
Het verhaal begint met een drietal quotes en ‘het Bestarium van de hoeder’. Hierin wordt een aantal magische wezens zoals de Griffioen, de Sphinx en de Kraken geïntroduceerd. En dat is meer dan handig, zo blijkt als het verhaal vordert.
Rundell hanteert een vlotte schrijfstijl met relatief korte zinnen in modern taalgebruik die op hun beurt resulteren in lekker korte hoofdstukken. Hierin wisselen sprankelende dialogen zich af met beeldende beschrijvingen. Deze laatsten halen nergens de vaart uit het verhaal maar geven je als lezer een perfect idee van de wonderlijke wereld die Archipel heet. De schrijfster weet hierbij heel knap de juiste (taal)weg te bewandelen waardoor het boek geschikt is voor alle leeftijden. Avontuur wordt afgewisseld met humoristische dialogen maar ook Grote Emoties zoals verdriet wordt niet geschuwd.
De ratatoska staarde hen met heldere bruine ogen aan. “Als hij jullie verwelkomt, verwelkoms ik jullie ook” zei ze. Ze had een hoge stem en sprak snel. “Zo niet, ik bijts jullie” Ze keek naar Nachtraaf. “Wat is het?”
“Geen van tweeën”
“Ik kan niets anders bedenken,” zei de ratatoska. “Moets ik ze half bijten?”
De opbouw van onmogelijke wezens is grotendeels chronologisch met een enkele flashback. De auteur maakt gebruik van de alwetende schrijver in een wisselend vertelperspectief. Het voordeel hiervan is dat je als lezer behoorlijk veel informatie, maar in mindere mate een kijkje in het hoofd van de personages krijgt Toch leer je hen in de loop van het verhaal best aardig kennen, maar dat is meer gebaseerd op daden dan gedachten. Door hier en daar wat cliffhangers te laten vallen, weet Rundell de spanning goed op te bouwen.
Na de introductie van de protagonisten Mal en Christopher, worden ook de overige leden van het reisgezelschap bekend en neemt de schrijfster je aan de hand mee naar de verschillende eilanden in de Archipel. Hierbij geeft zowel de titel als ieder hoofdstuk op zich kleine hints welke kant het verhaal opgaat. Iets wat voor met name jongere lezers best prettig kan zijn. Rundell doet dit echter op een dusdanige manier dat er nog genoeg verrassingen overblijven, want schrijven kan deze dame!
Klein minpuntje zijn de vervagende gouden letters op zowel de cover als de rug. En wat er echter precies met 'onmogelijke wezens' wordt bedoeld, is na het lezen van dit eerste deel uit deze serie niet geheel duidelijk. Wellicht dat een volgend deel hier uitsluitsel over zal geven? Hopelijk hoeven we hier niet al te lang op te wachten want de wereld van de Archipel is magisch betoverend.
1
Reageer op deze recensie