Een gelukkig weerzien

In het vorige deel van deze serie maakten we kennis met Mary die na het bombardement op haar huis, waar haar ouders bij omkwamen, erachter komt dat ze als baby geadopteerd is. Ze gaat naar Cliffehaven waar ze meer informatie over haar achtergrond hoopt te vinden. Ze maakt kennis met Peggy Reilly en gaat wonen bij de zus van Peggy, Doris.

In dit deel gaat het verder. Mary werkt bij de Kodak fabriek en wil na de zomer gaan leren om lerares te worden. Ze maakt vrienden, moet Doris, de bekakte huisbazin, te vriend houden. Ze is nauw verbonden met het warme en licht rommelige huishouden van Peggy. Daarnaast lezen we over Rosie, die de plaatselijke pub bestiert, zij heeft veel last van Tommy, haar broer. Deze verhaallijnen gaan heel mooi samen op door het hele boek.

De serie straalt warmte uit en dat komt vooral door Peggy Reilly, haar schoonvader Ron, zijn hond Harvey en pup Monty. De laatste drie worden in het boek vaak ‘schavuiten’ genoemd en dat is terecht want zij vormen de vrolijke noot in het boek, hoewel Ron ook een serieuze kant heeft.
Het boek is mooi en vlot geschreven. Ook de kleding en gebruiksvoorwerpen uit de jaren ‘40 worden goed beschreven. Zo wordt er een scène beschreven over hoe de was gedaan werd. De auteur is goed op de hoogte hoe de was destijds gedaan werd. Dit wordt niet heel uitgebreid beschreven en is de aanleiding voor een voorval. Maar het geeft weer in welke tijd het boek zich afspeelt.
De viering van Kerst is mooi en sfeervol omschreven. Het zorgt voor emotie.

Ellie Dean is het pseudoniem van schrijfster Tamara McKinley. Ze komt oorspronkelijk uit Nieuw Zeeland maar woont al jaren in Groot Brittannië, waar dit boek zich ook afspeelt.