Hopeloos saai en landradig

Ik las het boek "Einde verhaal" voor een leesclub. De leesclub-ervaring was er één om nooit te vergeten, aan het boek zelf bewaar ik liefst geen herinneringen. Tenminste...... Het gegeven van het verhaal was realistisch en interessant, de manier waarom Finn het vertelde begon, na een sterke start, slaapverwekkend en irritant te worden. Belangrijkste drijfveer om toch door te gaan met het lezen ervan was mijn deelname aan de leesclub. De dialogen waren eerst nog sterk en oké, ze werden allengs minder boeiend. De hoofdrolspelers waren stuk voor stuk interessant, maar hoe meer ik van ze te weten kwam, hoe meer ik mijn interesse verloor. Spanning, toch één van de hoofd-ingrediënten van een thriller, heb ik niet gevoeld. Terwijl ik na lezen van de eerste bladzijden direct het eerste boek van Finn heb gehaald, is het inmiddels weer ongelezen terug gegaan naar de bibliotheek.

Maar nogmaals, het was me een plezier om mee te doen aan de leesclub van dit boek op Hebban. Leuk om ook de meningen en invalshoeken van anderen te krijgen, leerzaam om de discussies en informatie tot me te nemen. Toch nog een lichtpuntje dus, waardoor ik me het boek zeker zal blijven herinneren.