Waargebeurde oorlogsgeschiedenis

Voor leesclub de Boekenreizigers Olv Erna Eikhoudt mocht ik het indrukwekkende, waargebeurde verhaal Catharina, van schijver Frank Krake lezen. Het boek,met op de omslag een foto van Catharina, met haar zoon Clarence, geboren tijdens de 2e Wereldoorlog, in Westerbork, is rijk geillustreerd met foto’s, die het verhaal ondersteunen. Het boek heb ik in één adem uitgelezen, doordat het een prettige schrijfstijl heeft en ondanks de vaak erbarmelijke omstandigheden, toch steeds hoopvol weet te blijven. Het vertelt het verhaal van de Rotterdamse , Joodse, kledingmaker Moses ( later noemt hij zichzelf Maurits)en zijn gezin met 4 kinderen: Catharina, Izaac, Henny en Bep. Hij is ontzettend vindingrijk, onvermoeibaar en moedig en probeert uit handen te blijven van de Duitsers, door met vervalste papieren aan te tonen dat hij niet Joods is, hetgeen een hele tijd goed gaat. Uiteindelijk wordt hij natuurlijk toch opgepakt,maar diverse keren weet hij met zijn bravoure, zichzelf en ook zijn gezinsleden weer te bevrijden. We volgen de gang van de diverse familieleden van onderduikadres naar onderduikadres, het verraad van landgenoten en soms zelfs van naaste familieleden. We maken de gang naar de diverse kampen en de afschuwelijke omstandigheden waarin zij moesten werken, de ontberingen die zij allen moesten doorstaan; honger kou, onhygiënische omstandigheden, martelingen,verkrachtingen, weinig blijft hen bespaard, maar dit gezin heeft een ongekende veerkracht en blijft nooit bij de pakken neerzitten, kijkt steeds vooruit en helpt waar mogelijk zelfs nog anderen. Hoofdpersoon Catharina bevalt in gevangenschap en moet in deze zelfde omstandigheden ook nog eens voor haar zoontje Clarence zorgen.Ze gaat meedansen in het cabaret, hetgeen even afleiding biedt van alle dagelijkse horror. Door haar charme en uitzonderlijke schoonheid, weet ze geregeld een gunst van de Duitsers te krijgen.Ze komt uiteindelijk in Theresienstad terecht, wat als modelkamp bekendstond, maar in werkelijkheid weinig onderdeed voor de andere kampen. Daar wordt ze uiteindelijk bevrijdt en naar Nederland gerepatrieerd,om daar met bijna haar volledige gezin,maar helaas niet haar man, herenigd te worden. De schrijfstijl is wat afstandelijk, meer feitelijke weergaven, dan dat op emoties diep wordt ingezoomd,maar dit heeft mij niet gehinderd.