Seniorenroman

Voor leesclub de Boekenreizigers Olv Erna Eikhoudt mocht ik het boek Het huis met het blauwe dak van de mij onbekende schrijfster Margareth Hillebrandt lezen. De cover in pasteltinten met daarop de foto van een monumentale villa verraadt weinig over de inhoud. Het genre is ook wat lastig te duiden. Misschien dat seniorenroman de lading een beetje dekt. Het deed me wat denken aan de diverse boeken over Hendrik Groen, maar dan met wat minder humor. Ik vond het boek een aardig tussendoortje zonder meer pretenties. Het las lekker weg. Hoofdpersonen zijn de bemiddelde Juliette, afkomstig uit de betere kringen, die vereenzaamt in haar prachtige penthouse na het overlijden van haar grote liefde. Ze wil graag naar een luxe zorginstelling verhuizen,maar heeft daarvoor een zorgindicatie nodig, terwijl ze niets mankeert. Het lukt haar en aldaar valt het allemaal wat tegen,maar gelukkig ontmoet ze er medebewoner Max. Hij heeft veel meer een volkse achtergrond,maar toch vinden ze elkaar en besluiten ze gezamenlijk nog wat activiteiten van hun bucketlist af te werken. In het huis zwaait Elly de scepter, die een nieuwe, zeer charmante klusjesman, Fedor, in de arm neemt. Hij windt alle vrouwtjes om zijn vinger, maar is hij wel betrouwbaar? Langzaam bouwen de ontwikkelingen van de hoofdpersonen zich op tot een hoogtepunt, waarna alles anders zal worden. Mooie bijrollen zijn er voor Angela van de verzorging en neef Carel die zijn tante Juul overal in bijstaat. Leuk dat de hoofdpersonen eens niet jong zijn, maar toch niet saai en ingedut. Het boek liet mij beslist nadenken over mijn eigen oude dag en hoe je die het liefst zou doorbrengen en of dat financieel wel haalbaar zou zijn.